Fattum!..

Annemin yardımcısıydı Ankara'da bizim evde.. Gecekondu kızı.. Üç otuz paraya yardıma gelirdi. Babamın maaşının nerdeye yarısı kiraya giderken dört çocuk okutan annem kaç para verebilirdi ki?.
Annemi 43 yaşında kaybettik.. Ağıt, kıyamet.. Bir hafta sonra kapımızdaydı.. "Siz bana Suat Ablamın emanetisiniz. Para vermeseniz de gelirim" dedi.. Her gün geldi bize bakmaya.. Kardeşimiz gibiydi.. "Fattum" derdik ona.. Adının Fatma Kaleci olduğunu unutarak..
Serpil evlenince ikiye bölündü. Hem Serpil'e koşuyordu, hem bana.. Yeğen Ömer doğdu, ona ikinci anne oldu.. Kendisi de evlenmiş ve çocuk sahibi olmuşken..
Kendi üç çocuğuna da harika baktı. Okuttu.. Büyük oğlu Ali İhsan Paris'e gitti sonunda, burs kazanıp.. Orada yerleşti kaldı.. Ben İstanbul'a taşındım.. Görüşemez olduk..
Pazar günü yeğenim aradı Ankara'dan.. Sesi buruktu.
"Cici annemi kaybettik, dayı" dedi.. Geç haber almış. Cenazesine bile gidemedim.
Bizim kardeşimiz, ama Ömer'in Cici Annesiydi Fattum!.
Hakkını ödeyemeyiz.. Dualarımız bile yetmez!.
Nurlar içinde yattığından eminim!.