Güle güle Ogan!..

Salı gurubumuzun en sevilen üyelerindendi Sevgili Ogan.. Ogan Soysal.. Devamlı neşeli hali, devamlı gülümseyen yüzü öyle belirgindi ki, eksikliği hemen belli olurdu.. O kalabalıkta "Ogan yok" derdik, anında..
Bu gurubun her salı toplanıp yemek yemesinde, bu toplantıların gelenek halini almasında da baş rolü oynayanlardandı.
Son yılı "Bir var, bir yok" diye geçirdik. Rahatsızlanmıştı.. Muntazam gelemiyordu.. Onu görünce nasıl seviniyorduk "Oooo!.. Ogan gelmiş" diye..
Bu hafta salı toplantımız yarıdan az, 10 kişiyle yapıldı. Bitti.. Eve dönüyorum. Telefon.. Baktım, Rasim.. Borsa Rasim.. "Herhalde gelemedi ya, onu söyleyecek" diye açtım..
"Ogan'ı kaybettik" dedi.. Telefon elimde kalakaldım..
Hastaydı.. Fena hastaydı.. Yani habere hazırlıklı gibiydik ama, Ogan ve Ölüm birbirinden öyle uzak iki sözcüktü ki..
Salı Gurubu dostları.. Tüm dostları.. Ailesi, yakınları tabii.. Başımız sağolsun.
Bugün öğle namazı.. Teşvikiye!.