Ali Rıza Binboğa!..

Tanıdığımda, delikanlıydı. Yıl 1975. Türkiye ilk defa Eurovision'a katılıyor. Kim temsil edecek.. Seçmeler canlı, TRT'de..
Bir delikanlı, elleri havada "Yarınlar benim" diye haykırıyor.. Anında halkın sevgilisi oluyor. Oylamada açık ara birinci.. Ama uzman jürisi "0/ Sıfır" verince, "Ortalama" ve kaybediyor..
Sene 2017.. Bu hafta başı.. Beşiktaş Abbas Ağa Parkı.. Faruk Şüyun'un yıllardan beri ısrar ve azimle sürdürdüğü "Ustalara Saygı" programında ayni delikanlı, bir başka şarkısı ile sahneye adım atıyor.. "Daha ölmedim.. Ölmedim.. Ölmedim.."
Bu iki şarkının arasını doldurun..
"Yarınlar benim"den, "Daha ölmedim"e, arayı doldurun..
Medya olarak o gence yarınlarını verebildik mi?. Verseydik eğer, "Daha ölmedim"e gelir, o sitemi yapar mıydı?.
Ali Rıza Binboğa harika bir gece yaşattı bize. Ve onun, söz yazarlığı, besteciliği, birlik, beraberlik, özgürlük ve barış idealizmi yanında bir başka cevherini keşfettik, gördük, yaşadık..
Ali Rıza müthiş bir standupçı.. Gülmekten öldürdü bizi.. Anlattığı da kendi hayatı.. Gerçekler yani.. Bir süperstar olmalıydı..
"Daha ölmedim" diye bağırıyor.. Duyan varsa.. Abbas Ağa'daki bir avuç insan dışında duyan varsa..