Haluk Ağabeyim de..

Haluk Ağbim de gitmiş..
Haluk Ülman..
Hayatta en sevdiğim insanlardan biridir.. İki durakta buluştu yollarımız..
Birincisi, beni mesleğe başlatan, Mülkiye'ye girmeye ikna eden, hayatımı değiştiren M. Ali Ağabeyimin (Kışlalı) ev arkadaşıydı Ankara'da..
Kuzen Ahmet de o evde yaşıyor.. Durmadan o eve giderdim, hemen her gün.. Orada Haluk Ağabeyim oldu.
Sonra Mekteb-i Mülkiye'de Hocam..
Okulun o yıllarda dehşet saçan Siyasi Tarih Hocası Fahir Armaoğlu'nun asistanıydı.
Biz Tüllap Fahir'den ne kadar çekinirsek, Haluk Ağbiyi de o kadar severdik.
Sade ben değil, herkes..
Yıllar sonra ikimiz de İstanbul'a taşındık.
Dalan (Bedrettin tabii) ülkemize önce İstek Liseleri, sonra da gerçek inci Yeditepe Üniversitesi'ni kazandırdı. Asker arkadaşım ya.. Gidip geliyorum, Kayışdağı'ndaki o harika kampüse..
Bir gün bir baktım, Haluk Ağabey orda..
Gazetecilik Bölümü açıyorlarmış.
Başına da Haluk Ağabey'i getirmişler..
"İlle sen de ders ver" dediler bana..
Devamlı iş bana gitmez.
Gazeteciliği bırakmam mümkün değil.. En sevdiklerim arasındaki iki kişiye birden hem de, "Hayır" demek nasıl zor oldu, tahmin edersiniz..
Işıklar içinde yat, Ağbim ve Hocam!.