Erdal Müdürüme mektup!.

Erdal Müdürüm, Erdal Şafak!. Genel Yayın Müdürümüz. Bu satırlarım ona.. İkimiz de sekreterlikten geldiğimiz için birbirimizin dilinden iyi anlarız..
Sekreter dediğim, şimdi olmayan meslek.
Gazetelerde sayfaları o zamanlar, meslekten gelme insanlar çizerdi. Adı sekreterdi onların işte.. Sayfa Sekreteri..
Sekreterlik, giderek Yazı İşleri Müdürlüğü ve Genel Yayın Müdürlüğü'ne giderdi.
Sonra ofset, boyalı basın dönemi başlayınca, görünüş önem kazandı, sayfaları gazeteciler değil, ressamlar çizmeye başladı..
İstisnalar var tabii, ama ressam için önemli olan sayfayı okumak değil, duvara asıp "Şu görüntüye bak" demek.
Bol resim.. Resim yetmezse yazıyı resim gibi kullanmak.. Bir koyu renk altlık. İçine bir açık renkte dişi yazı.
Duvara asarsan güzel. Okumaya kalkarsan, çıldır, okuyamazsın.
Ne mi diyorum, Erdal Müdürüm?.
Dünkü gazetemizin arka kapağında, yani siyaset haberi olmadığı için en okunan haber sayfasında hele benim çok merakımı çeken bir başlık..
"Mutfakta asılı tablo servet değerinde çıktı." Hemen davrandım. Ama o Allah'ın belası dişi yazı.. Oku okuyabilirsen.
Erdal Müdürüm, Senden ricam!. O haberi (!) okuyabilirsen, bana da anlat, bir..
Bu gazetede yabancı medyayı en çok izleyen kişisin. Koltuğunun altından Le Monde eksik olmaz mesela..
Onlarda hiç, dişi yazılmış bir haber, hele de dişi fikir yazısı gördün mü?. Bu da iki..
O zaman niye bir talimat vermezsin, mesela, ressamlara?.. (Ya da bana?.)
Sevgilerimle..