3 puan ve moral

Galatasaray'ın dünkü takım tertibi, şartlar gereği büyük bir değişime uğramıştı. Defansın ortasında alışılmış ikili yerlerini Servet ve Gökhan'a bırakmışlardı. Aydın orta alanın sağında oynuyordu. İleride birbirlerine benzer yapıda öne doğru oynama özelliğine sahip, aynı zamanda birbirlerini yeterince tanımayan çift santrfor Baros ve Sercan vardı. Bu tip bir takım tertibinin oyuna sürekli hükmetmesi, üretkenlik sağlaması çok zordu.
Futbol kalitesi son derece düşük bir ilk yarı izledik. Topa biraz daha fazla sahip olan, hücumda da daha çok görünen Galatasaray'dı. Ancak devre boyunca rakibin gerideki yerleşme düzeni bozulamadı. Tek pozisyon dahi çıkmadı. Gençlerbirliği'nin en önemli eksilerinden biri olan duran top zaafını zorlayacak ofansif zenginlik yoktu.
Gençlerbirliği ise hızlı, tempolu ve disiplinliydi. Ancak geriden ilk paslarda doğru çıktıkları halde atakların olgunlaşma döneminde aşırı telaş ve acemilik içindeydiler. Bu devrede iki takım açısından da tek gol pozisyonu vardı; onu da Tum kaçırdı.
İkinci devre için Fatih Terim'in hamle yapacağını düşündüm. Ama Galatasaray aynı tertiple başladı. İlk yarıya oranla daha tempoluydular ve daha tehlikeli atak girişimleri gündeme gelmeye başladı. Sercan hücuma hareketlilik getirdi. Sonra Fatih Terim'in hamleleri geldi. Ardından da Eboue ile güzel bir gol... Bu golden sonra da Galatasaray uzatma dakikalarına kadar oyunu kontrolunda tuttu. Uzatmalarda biraz sıkıntı yaşasa da, eksik kadrosuyla çok iyi bir futbol oynamasa da, Ankara'da Gençlerbirliği'ne ilk yenilgiyi tattırıp derbi öncesi çok önemli üç puan ve moral kazandı. Uzun zamandır maç eksikleri olmasına rağmen Gökhan-Servet ikilisini beğendim.
Gençlerbirliği, koşan, iyi mücadele eden, hırslı bir takım. Dün de bu özelliklerini sahaya yansıttılar ama bu kadar çok basit top kaybı yapan, hücum girişimlerinin sonunu bu kadar kötü getiren bir takımın gol bulması tesadüflere bağlı olurdu.