İnsan aynı şeye bakarken hem morallenir, hem de morali bozulur mu?
Hafta boyunca TRT 3 ekranlarında yayınlanan Londra'daki Paralimpik Olimpiyatları'nı izlerken aynen böyle hissettim işte... Sporcuların eksik uzuvlarını muhteşem azimleri ve çalışma disiplinleriyle tamamlamaları gözümü yaşarttı.
'Onların üzerinden atladıklarının yanında, benim hayatta karşıma dikilen engeller ne ki?' deyip, moral buldum. Bunun yanında, tüm uzuvlarım yerli yerindeyken, onların muazzam başarılarının kıyısına bile yaklaşamadığımı fark etmek, moralimi bozdu. Sağlıklı bir insanın, bir engelliye gıpta etmesi olacak şey mi?
Oluyor işte...
Ama gelin görün ki, medya bu şahane insanlara hak ettikleri değeri bir türlü vermiyor. Bizimkilerin getirdikleri madalyalar, gazetelerde iki sütunluk haberlerle geçiştiriliyor. Haber bültenlerinde ise adları bile anılmıyor.
Oysa her birinin kim bilir nasıl bir azim öyküsü vardır. İsminde 'para' geçip de medyanın gözünde para etmeyen tek olgu 'paralimpik' olsa gerek! Dönüşlerinde Paralimpik Milli Takım sporcularıyla ilk dizi röportajı yayınlayacak gazeteyi bayiinin önünde bekliyor olacağım.