RAP'i müzikal olarak çok değerli bulmam.
Tekdüze ve birbirinin tıpkısı ritimler üzerine farklı sözler yazılmasını da 'yaratıcılık' olarak nitelendirmem ama bazen karşıma öyle örnekler çıkıyor ki, bu düşüncelerimden dolayı kendi kendime mahcup oluyorum.
Ceza'nın Mozart tarafından bestelenen ünlü Türk Marşı'na yazdığı sözlerle çektiği klip, şu anda interneti sallıyor. Rap'in en önemli özelliği, melodinin her notasına bir hece yazılmasıdır.
Türk Marşı ise hızlı ritmi nedeniyle rap uygulaması yapılabilecek dünya üzerindeki en son bestelerden biridir ama Ceza 'imkansızı' başarmış.
Ortaya, Yetenek Sizsiniz Türkiye'ye yakışacak bir 'yarışma performansı' çıkmış.
Hesaplamadım ama Ceza'nın ağzı, dakikada 300 kelime atan bir makineli tüfek gibi çalışıyormuş gibi geldi bana...
Üstelik şarkının sözleri öyle sırf 'uyak olsun' diye yazılanlardan değil.
Barındırdığı ince felsefe ile adeta insanı insana anlatan bir manifesto niteliğinde.
Rap müziğe mesafeli duranlar, bu yeni denemeyi 'Mozart yaşarken böyle Ceza görmedi' şeklinde nitelendirebilirler ama bana göre ortaya müthiş bir 'eser' çıkmış. Bu arada rap'i düdüklü tencerenin sibobu gibi değerlendiriyorum.
Eskiden toplumun iç basıncının açığa çıkmasını sağlayan, isyan duygularının kelepçesini çözen arabesk ve protest müzikti. Şimdi onların yerini rap aldı.