"Yılbaşı akşamına dair içimde bir heyecan yok" falan dedim ya, aslında ne olduysa artık, son bir-iki gündür içimde bir kıpraşma, bir titreşme hasıl olmadı değil. Üzerimdeki ölü toprağı gidiyor gibi...
Hayırdır inşallah ama zar zor kurduğum yılbaşı ağacını, bir-iki gün sonra kaldırıp depoya atmayı düşünecek kadar huysuzluğum üstümdeyken; şimdilerde içimde, az önce Noel Baba'yı geyikleriyle beraber yemişim gibi bir enerji var.

24 ARALIK YAKLAŞTI
Bilmiyorum; belki de bunun nedeni 24 Aralık'ın yaklaşmasıdır.
Tamam, ben bir Müslüman'ım ama hem Hıristiyanlığın, hem de Müslümanlığın aynı oranda kutsal saydığı bir kadın var ki... İşte ben, her 24 Aralık akşamı büyük bir heyecanla Bülbül Dağı'na çıkıp kendisini ziyaret ederim.
Meryem Ana'yı yani...
O kutsal kadını...
Kuran'ımı da yanımda götürür, oturup orada Meryem Suresi'ni okurum.

ANLATILMAZ ENERJİ
Tabii gitmişken biraz da batıla kaçar, mumlarımı yakar, dileğimi dilerim ama kime ne zararı var ki zaten? (Mantıklı bir açıklaması olmadığını ben de biliyorum ama şimdiye kadar orada ne dilediysem, en olmayacak sandığım bile gerçekleşti.
Söylemeden geçemedim.) Önemli olan, o gece orada toplanan insanların niyeti ve dualarıyla yarattıkları o anlatılmaz enerji aslında.
Yolunuz, malum tarihte İzmir, Aydın taraflarına düşerse, üşenmeyip bu deneyimi bir kez yaşayın derim. Meryem Ana'nın evinde Noel Ayini'ni yani...