Bizde çocuklarımızı aneleri kadar seviyoruz
CENK ŞİMŞEKÇAKAN (Pet shop sahibi): "Çocuğumu sadece 15 günde bir, sabah 10.00 - akşam 17.00 arası ve dini bayramların ikinci günü görmek bana yeterli gelmiyor. Biz çocuklarımızla bağ kurmak istiyoruz. Onlar bizim de evladımız, biz de çocuklarımızı anneleri kadar seviyoruz. Onlarla, anneleri kadar vakit geçirme hakkımız olsun istiyoruz. 46 yaşındayım, 40'ımda evlendim. Hem de çok severek evlendim. Cihangir'de oturmayı düşünüyordum; eşimin bütün sülalesiyle birlikte, Beykoz'da otururken buldum kendimi. Birbirimizi tanımadan evlenmemizin sonuçlarıydı bunlar. Eşimle ben, çok farklı kültürel yapılardan gelmiştik. Sonra bebeğimiz oldu, sorunlar devam etti. Mesela evde kalorifer yanıyor, sıcaklık 30 derece, nefes alınmıyor, hava yok ve çocuğun kafasından sular akıyor...
VELAYET ŞARTLARINI HIZLICA İMZALADIM
Bir gün eve geldim, bebeğin yatağının altına sarımsak bağlamışlar...'Ne yapıyorsunuz!' diye tepki gösterdim. Karım da bunun üzerine 'Bu çocuk sütten kesilecek duruma gelsin, seni boşayacağım,' dedi. Ben o sözünü unuttum gitti, ama onun niyeti hiç değişmemiş. Zaten çocuk olduktan sonra bir daha beni yanına yanaştırmadı. Davayı kendisi açtı, velayet ona verildi ve hakim hızlıca velayet şartlarını imzalattı bana. 'Sen çocuğunun babasısın, istediğin kadar görürsün. Sana kim engel olabilir?' dedi hakim. Ama öyle olmadı tabii. Göstermediler oğlumu. Mağduriyetim devam ediyor. Oğlum şimdi dört yaşında. Okula başladıktan sonra mahkeme kararıyla görüş günlerini değiştirmek için yine dava açacağım."
Meclise başvurdum , kızımı görmek için yardım istedim!
SERDAR ASLAN (Fabrika işçisi):
"Eski eşimle hiçbir sorunum yoktu, ailesi araya girdi, evliliğimiz bitti. Gebze'de fabrika işçisiyim. Çocuğumuz olunca eşimin ailesi, annem ve babamdan kalan evimi satıp yanlarına taşınmamı istedi. Bunu yapmayacağımı söyleyince büyük gerginlikler yaşamaya başladık ve iş boşanmaya kadar gitti. Kızım 10 aylıkken ayrıldık, onu bana altı ay göstermediler. Ne zaman ki mahkemeye başvurdum, o zaman görebildim. Kızım şu an üç buçuk yaşında. Üç tane icra dosyam var. İcra ile görmede dahi sorun yaşıyorum.
ÇOCUĞUMU ALMAYA POLİSLE GİDİYORUM
İcra ile çocuğumu görmek hem maddi hem manevi olarak çok acı. Para yatırıyorsunuz. Pedagog, polis, icra memuru... Hepsini ayarlamak zorundasınız. Biri olmadığı zaman çocuğunu almaya gidemiyorsun. Kızım 'Polisle gelme, korkuyorum,' diyor. Çocuğumu niye icra ile göreyim? İcraya verdiğim paraları kızım için harcasam daha iyi olmaz mı? TBMM Dilekçe Komisyonu'na başvurarak yardım istedim. Tam üç senedir çocuğumu mahkemenin belirlediği günlerde görebilmek için uğraşıyorum. 16 icra tutanağı var, sekiz icra davası açtım. Eşim beşinden beraat etti. İki davadan altışar, birinden bir ay hapis cezası aldı, hiçbiri uygulanmadı. Baba olduğum, sadece nafaka günlerinde hatırlanıyor. Ödemeyi unutursam evime, aracıma, maaşıma haciz geliyor."