Ankara'da görev yapan görme engelli öğretmen Cafer Doğar, karanlık dünyasını aydınlatan müzik konusundaki bilgilerini öğrencilerine aktarmanın mutluluğunu yaşıyor. Ankara Ege Anadolu Lisesinde müzik öğretmeni olarak görev yapan ve çocukken geçirdiği hastalık sonucunda görme yetisini yitiren Cafer Doğar (41), 17 yıldır müzik öğretmenliği yapıyor. Doğar, çocukluğunda yaşadığı zor günlerinde kendisi gibi görme engelli olan ünlü halk ozanı Aşık Veysel'in eserleriyle adeta hayata yeniden bağlandı.
7 YAŞINDA KÖR OLDU
Cafer öğretmen, görmemesine rağmen çaldığı saksafon, keman, piyano, bağlama, ud, kaval, org, ney, darbuka, batari, klarnet, batari, bendir, zil, davul, basgitar, davul, mızıka ile hem öğrencilere müziği sevdiriyor hem de onlara ilham kaynağı oluyor. Çocukken geçirdiği hastalık sonucu görme yetisini kaybeden Cafer Doğar, "40 günlükken yüksek ateşte menenjit hastalığı geçirmişim ve bundan dolayı da dolayı görme kaybım oluşmuş. Müstakil ev yapımı sırasında ailem durumu fark edememiş. Gece körlüğü ile başladı. Yüzde 10 görebiliyorsam da 7 yaşımda tamamıyla kaybettim" dedi. Görme engeli nedeniyle çocukken sıkıntılar yaşadığını ve sürekli düşündüğünü anlatan Cafer öğretmen, şunları kaydetti: "İnsanlar beni dışlamasa bile kendimde kompleksler oluştu. Kendi kendime, keşke görseydim, o görüyor ben neden görmüyorum, ben ne yapacağım, büyüyünce ne olacak diye söylemlerim oldu. Yürürken çarptığım zamanlar olurdu. Uçurtma uçurmak için koşardım görmediğim için takılır düşerdim. Kendimi görüyor zannediyordum ve o kabullenmeme sürecinde 3 tekerlekli bisiklete binip giderken düştüğümü hatırlıyorum. Görenler gibi hareket etmeye çalışıyordum. O kabullenme süreci çok zor oldu."
AŞIK VEYSEL GİBİ
Hayatının müzikle değiştiğini anlatan Doğar, "Görme engelli olduğum için başaramayacağımı düşüyordum çok karamsardım ama ailem bana Aşık Veysel'i gösterdi. Beni ona özendirdiler. Aşık Veysel gibi başarılı olmak istedim. Ailem onun türkülerini ezberletmeye çalıştı. Aşık Veysel'in görmediğini bana anlatırlardı. Sonra bana ilham geldi. Onun türküleriyle büyüdüm. Babamın teşvikiyle ilk önce saz çalmaya başladım. İlkokul hocam orga yönlendirdi. Ortaokuldayken klasik keman, org, saksafon ve batari eğitimi aldım. Lise yıllarımda bağlama ne ney kursları ile devam etti. Üniversite yıllarımda ise şan, piyano ve gitar eğitimi aldım" dedi. Görmemesine rağmen üniversite yıllarında haçlığını kazanan Doğar, "Üniversite yıllarında harçlığımı kendim kazanıyordum. Partilere, eğlence merkezlerine gidiyordum oralardan cep haçlığımı kazandım. Sahne yaptığım yerlerde insanlar bana 'helal olsun, geleceği parlak, görme engelli ama nasıl çalıp söylüyor' gibi kelimeler kullanıyorlardı. Hatta, 'Görmediği halde böyle görse acaba nasıl olurdu' diye takılanlar olurdu" ifadelerini kaydetti. Öğrencilerine isimleri ile hitap ettiğini söyleyen Cafer öğretmen, "Öğrencilerin genelinde isimlerini biliyorum. Braille alfabesine dökmeden ezberlemek biraz zor oluyor. Ezberledikten sonra öğrencilerime isimleriyle hitap ediyorum. Onlara isimleriyle hitap ettiğimde onların hoşuna gidiyor. Onları çok seviyorum. Sınıfa ilk girdiğimde hatırlarını soruyorum. Öğrenciler genelde müzik dersini gereksiz görüyor. Üniversite sınavında soru çıkmayacak diyorlar. Müzik bilincini aşılamaya çalışıyorum" diye konuştu.
ÖĞRENCİLERİ YARDIM EDİYOR
Öğrencilerinin kendisine her konuda yardım ettiğini anlatan Cafer öğretmen, şunları kaydetti: "Öğrencilerim sınıfta adım atarken bile hemen koluma girip, 'Öğretmenim götüreyim, sandalyeye oturtayım' çabası içerisine giriyorlar. Ben de sınıfı biliyorum, ezberlerdim gerek olmadığını söylüyorum. Onlarda yardım etme içgüdüsü çok fazla. Okulun kapısından girer girmez koluma girip, 'beraber yürüyelim' diyorlar. Öğrencilerin hem yardım etme düşüncesi hem de öğretmenlerine sahipleniyorlar. Ben acıma görmüyorum, tamamen sevgi görüyorum. Bir acıma duygusu olamaz onlarda, öğretmenlerine saygı duydukları için yapıyorlar."
ENGELLİLER EVLERİNE KAPANMASIN
Görme engellilerin yaşamayı sevmesiyle her şeyin üstesinde geleceğini söyleyen Doğar, "Görme engelli olmak bir bayrak, bu bayrağı iyi taşımak gerekiyor. Okulda ya da mesleğimde başarısız olursam bütün engelli arkadaşlarıma yansıyacak diye düşündüm. Titiz olmaya gayret ettim. İdarecilerim öğretmen arkadaşlarımda beni benimsediler. Engelli arkadaşlarım evlerine kapanmasınlar. Bir şeyler yapmaya çalışsınlar. İnsan istediğinde beyni ile her şeyi yapabiliyor. Biraz sosyal olsunlar. Evde dört duvar arasında kalmak belli süre sonra sıkıyor ve hayata küstürüyor" şeklinde konuştu.
