Belalı patronlar ve genç çalışanlar

Son derece parlak kadrosuyla iştah açan ve çok şey vadeden bir komedi. Gerçi tüm vaadlerini tutmuyor ama çok ince eleyip sık dokumamak koşuluyla, rahatça gülebilirsiniz. Filmin zemini, iş hayatı. Buna Amerikan tarzı iş hayatı diyebilirsiniz ama sanırım artık bizde de böyle olmaya gidiyor. Özellikle büyük şirketlerde (ya da aile şirketlerinde) genç, yetenekli ve hırslı çalışanlar, patronlarının ağzına bakıyor, onun iki dudağından çıkacak sözle gelecekleri değişiyor, yükselmek veya olduğu yerde saymak (hatta kovulmak) kimi zaman gerçek erdemlere göre değil, üstünüzü gereğince yağlama becerinize göre ayarlanıyor. Senaryo, yakın dost olan üç genç adamın çok farklı işlerde çalışsalar da aynı dertten mustarip olmaları üzerine kurulu. Nick'in patronu, son derece ukala, küstah, evdeki karısından yediği boynuz darbelerinin acısını emrindekilerden çıkaran felaket bir adam.
DİŞÇİ ASİSTANI VE MUHASEBECİ
Sempatik ama bir fare sesiyle konuşan Dale bir kadın dişçinin asistanı. Ve nemfomanyak patronunun tek derdi, onu yatağa atmak! Yatağa atmak bir deyim, çünkü kadın en çok dişçi koltuğunun üzerinde uyuttuğu hastalarının üstünde seks yapmayı seviyor! Muhasebeci Kurt ise çok iyi geçindiği yaşlı patronun aniden ölümünden sonra şirket yönetimini ele alan delifişek, seks ve eroin bağımlısı oğlunun korkunç baskısıyla bunalıyor. Ve sonunda üç kahramanımız, patronlarını değiştiremeyeceklerine göre ve iş bulmanın zorluklarını da düşünerek, bir başka çözüm arıyorlar: onlardan kurtulmak... Bunun için de bir kiralık katil peşine düşüyorlar. Ama elbette başlarına gelmedik kalmıyor. Filmi Amerikan sinemasının sevdiği bir tür olan kara komediyle ve bu türün eski örnekleriyle kıyaslamak mümkün. Ama bırakınız klasik dönemi, 70'li yıllarda yapılanlar bile sanki daha incelikliydi. Örneğin Richard Quine'in Jack Lemmon'lu Karınızı Nasıl Öldürürsünüz? ya da Robert Moore'un Peter Falk'lu 22 Numarada Cinayet gibi filmleri anımsanabilir. (Bu arada Peter Falk'u hatırlamak için bu ayki SİNEMA dergisinde çıkan anma yazımı salık veririm.) Bu filmse oldukça kaba çizgili bir senaryoya dayanıyor. Sanki klasik Amerikan komedisi, özellikle 80-90'lı yıllarda çıkan Amerikan Pastası, 7 Yıllık Bekar vb. gençlere yönelik komedilerin şablonlarına teslim olmuş gibi. Yer yer çok güzel espriler ve nefis bir oyunculuk, bu kabalığı tümüyle örtemiyor. Nitekim bu, oyunculara da yansıyor. Özellikle iki büyük oyuncunun, Kevin Spacey ve Colin Farrell'in oyunlarına... İkisi de karikatür düzeyinde oynuyor. Gerçi güldürüyorlar ama insan yine de onların büyük rollerini anınca, nerdeyse üzülüyor! Jennifer Aniston'un isterik dişçisi, Jamie Foxx'un şüpheli bar zencisi ve emektar Donald Sutherland'in bir görünüp kaybolmasınım dışında, genç oyuncular görevlerini yapıyor ve göz dolduruyor. Ne olursa olsun, bu sıcaklarda iyi giden ve görevini yapan bir film. Özellikle patronlarından çeken şirket ve büro çalışanı gençler, ayrıca sevebilir. Ama yarınlara kalacak bir eser olmadığı da kesin...
PATRONDAN KURTULMA SANATI **
(Horrible Bosses) / Yönetmen: Seth Gordon / Senaryo: Michael Markowitz, John Francis Daley, Jonathan M. Goldstein / Görüntü: David Hennings / Müzik: Christopher Lennertz / Oyuncular: Jason Bateman, Charlie Day, Jason Sudeikis, Jennifer Aniston, Kevin Spacey, Colin Farrell, Jamie Foxx, Donald Sutherland, Steve Wiebe, Lindsay Sloane, Michael Albala New Line Pictures yapımı