Doktor Joel Salinas bir diğer insanın acısını sanki kendisininkiymiş gibi hissediyor. Herkesin dünyayı böyle gördüğünü düşünüyordu, ta ki tıp fakültesinde okumaya başlayana kadar. "Ayna dokunuşu sinestezisi" adlı bir durum yaşıyordu. Acı çeken birini gördüğünde veya sadece dokunduğunda, beyni aynı acıyı kendi vücudunda yeniden yaratıyordu. Salinas doktor olduktan sonra "hiper empatisinin" hastaları tedavi etmekte işe yaradığını da fark etti. Hastalarının en ufak yüz ve vücut hareketlerinden susadıklarını ya da acı içinde olduklarını anlayabiliyordu. Salinas, "Hastalarımın iyi olması beni çok yakından ilgilendiriyor, çünkü o anda bu benim de iyi olmam demek. Hastanede yatmak hastalar için çok yalnız bir deneyim olabiliyor ve bir şekilde onların yaşadıklarını hissedebilmek çok anlamlı oluyor" diyor ve ekliyor: Sinestezinin olmadığı hayat düşünemiyorum. Onsuz şimdi olduğum insan olamazdım."