Oyuncu Onur Durmaz ilk kez anlattı! Neye ağladığını duyanlar kulaklarına inanamadı! “İstisnasız her seferinde…”

Ünlü oyuncu Onur Durmaz, Sabah TV'de 'Yasemİnce İtiraflar' programında Yasemin Döngel'e çok özel açıklamalarda bulundu. Özel hayatını gizli tutmayı tercih eden Durmaz, 'ben eğleneceğim ve güleceğim biriyle yapabilirim, o mizahın tutması lazım' dedi. Hayatının bir dönüm noktası olduğundan bahseden oyuncu, 'O yolculuk farklı bir yere taşıdı beni' ifadelerini kullandı. Programın sonunda da bir itirafta bulunan Onur Durmaz, 'Beni ağlatabilen tek şey…' diyerek bombayı patlattı. İşte röportajın tüm detayları... -Nasıl gidiyor hayat, neler yapıyorsun? Gayet keyifli gidiyor. Çalışıyorum. Haftanın 5-6 günü setteyim onun dışında evdeyim. YALNIZ BÜYÜYEN BİR ÇOCUKTUM -Oyunculuktan ve diziden bahsedeceğiz. Öncesinde biraz seni tanımak isterim. Hikayen nedir, nerede başlıyor? Tek çocuğum. İki çalışan ebeveyn ile büyüdüğüm için genelde yalnız büyüyen bir insanım. O yüzden de çok meraklı bir çocuktum. Hala da o merakım devam eder. Keyifli bir çocukluk geçirdim aslında. Düşündüğümde 'yapmadım' dediğim çok da bir şey yok. Kimse yoksa oyuncaklarıma gösteri yapmaya bayılırdım. O bittikten sonra da anne-baba geldiyse akşam onlara, misafirler geldiyse onlara. Yazı yazmayı bile bilmezken anneme bilet yazdırırdım '5 dakika sonra başlayacak oyununuz' diye. -O zaman çekingen bir çocuk değildin… Yeni bir ortama girdiğimde, yeni insanlarla tanışırken biraz çekingenim. Ama o bir süre sonra açılıyor. -Oyunculuk aşkı o zaman çocukluktan geliyor… Evet evet. İlk tiyatroyla tanışma 8-9 yaşlarındayken oldu. Anaokulunda ve ilkokulda bile gösteri yapma ihtiyacı hissediyordum sürekli. Sahnede olmak ve bir şeyler üretmek çok keyifliydi. Babam amatör olarak müzikle ilgileniyor, benim için müzik de o zaman başladı. Oyunculuktan ziyade müzisyen olacağım diye düşünüyordum aslında. Tam tersi oldu. -İlk profesyonel işin nasıl oldu? Kamera önü olarak bakarsak bir reklam filmiydi. 'Mesleğimi yaparken çalışıyormuş gibi hissetmiyorum' derler ya, tam olarak öyle. Aileden herhangi bir baskı yaşamadım, bu konuda rahattım açıkçası ama tabii ki baba ne olursa olsun 'ya acaba başka bir şey de mi okusan?' demedi değil. -Yargı ile çok iyi bir çıkış yaptın, inanılmaz bir popülerlik getirdi dizi sana. Şöyle bir dönüp baktığında, neler hissediyorsun? Benim için de çok özel bir projeydi. Hepsini geçtim çok iyi bir senaryoydu. İçinde olmaktan ziyade ben büyük bir 'Yargı' fanıydım. O karakter üzerine o kadar çok çalıştık ki aslında, o kadar emek verdik ki, ekipçe de bu işe çok emek verildi. Aradan 1-2 yıl geçti ama… -Bana dün gibi geliyor… Bana da öyle. İlk göz ağrın olur ya, 'Engin Tilmen' ilk göz ağrım ve onun yeri başka işte. KATİL OLDUĞUMU İLK ÖĞRENDİĞİMDE… -'Engin' karakterinin katil çıkacağını bilmiyor olman da ilginçti. Normalde katil baştan bilinir, sahneler ona göre yazılır, biz baştan izleyince 'evet katil oymuş' deriz ya normalde… Tahmin ediyordum. Karavanda oturup biz de bunu tartışıyorduk. 'Katil kim, sen misin?' diye baya ciddi ciddi bunun tartışmalarını yapıyorduk. O yüzden hevesle bekliyorduk 'kimmiş acaba' diye. Sonra Uğur ağabey (Polat) 'senmişsin' dedi. Orada böyle baya bir heyecanlandığımı hatırlıyorum. 'Benim, hadi bakalım nasıl olacak acaba?' diye. Ama tahmin ettim açıkçası, istedim de aslında biraz. Çünkü çok keyifli olurdu. Öyle de oldu. ENGİN OLARAK HATIRLANMAK İSTEMEM -'Engin' karakterinin üstüne yapışıp kalmasından korkuyor musun? Korkmak değil ama tercih etmiyorum. Oynadığım bir karakterle tanınıyor olmak, insanların aklında kalması çok keyifli bir şey. Umarım her oynadığım karakter bu şekilde kalır. Ama aradan 10 yıl geçer ve ben hala bu işi yapıyorsam ve tabii ki hala Engin olarak hatırlanmak istemem. -Epey bir deneyim kazanacak kadar sektördesin. Neler kattı, neler öğretti bu sektör sana? Disiplin. Disiplinli olmak zaten yapımda olan bir şey ama ne olursa olsun asla bırakmaman, rehavete kapılmaman gereken bir sektör. Sektör bunu çok net öğretti diyebilirim. AŞIK OLACAĞIM KİŞİYLE MİZAHIN TUTMASI LAZIM -Bir ilişkide mutluluğu sürdürebilmenin en önemli sırrı nedir? Aşk ilişkisiyle insan ilişkilerini pek ayırmıyorum. Birbirimizden alma-verme dengesini kuramadıysak zaten ilişki olmasının bir anlamı yok. Mizah da çok önemli, o tonun tutması lazım. Hadi itirafsa itiraf, şunu da söyleyeceğim; ben eğleneceğim ve güleceğim biriyle yapabilirim, o mizahın tutması lazım. O YOLCULUK DÖNÜM NOKTAMDI -Herkesin hayatında bir dönüm noktası olduğunu düşünürüm. Senin için var mı bir kırılma noktası? Sanırım Viyana'ya gittiğim zaman. Ben hemen hemen 15 yaşından beri yalnız yaşayan bir insanım ama o dönem dilini de bilmediğin bir ülkeye tek başına gidip bir hayat kurmaya çalışmak farklı bir yere taşıdı beni. 'Onur'cuğum artık büyüdün' dediğim noktayı hissettiğim yer orasıydı. KISA SORULAR -Hayatından neyi çıkarırsak geriye hiçbir şeyin kalmayacağını düşünürsün? Gülümsemek ve keyif almak aslında. Bir şeye gülemiyorsam ve bir şeyi merak etmiyorsam ben değilim demektir. -Çevrenden kendin hakkında en sık duyduğun şikâyet nedir? Sakin ol, yavaş konuş. Konudan konuya çok atlıyorum, bu sette de sorun oluyor aslında. -'Asla tahammül edemem' dediğin insan tipi? Saygısız ve işini yapmayan. Bir iş tanımımız varsa bunu yapalım. İşini doğru yapmayan insana ve saygısız insana tahammülüm yok. -Takıntı derecesinde bir huyun, bir özelliğin var mı? Belli başlı takıntılarım var ama onların üzerine çok çalıştığım için belli etmemeye çalışıyorum. Mesela tam bir temizlik takıntım vardı, milim oynamayacak hiçbir şey, her yer tertemiz olacak. Obsesifim o noktada ama onu yendim. Yendim derken içerden hala kuduruyorum ama belli etmiyorum. -Ağzına asla sürmediğin, 'kokusuna bile tahammül edemem' dediğin bir yiyecek var mı? Balık. KEDİMİ BİLE KISKANIRIM -Kıskanç biri misin? Rahatsız edici boyutta bir kıskanç kesinlikle değilim. Aksine çok rahat görünürüm, çok rahat bir insanımdır. Ama sevdiğim insanları da böyle tatlı tatlı kıskanırım yani. Sadece ikili ilişkilerde değil kıskançlığım, arkadaşlarımı da kıskanırım. Hatta bir kedim var, herkes onu sevsin isterim ama severken de 'çok sevmeyin o benim kedim' diyorum ama çok belli etmiyorum böyle tatlı tatlı (gülüyor). Eşyalarımda da kıskancımdır bak o daha farklı. Kulaklığımı paylaşmayı hiç sevmem mesela. O özelim işte yani. -Cimri biri misin? Ya kendime evet, dışarıya hayır. İnsanlar için bir şeyler yapıp almaya bayılıyorum. Hatta 'yeter artık dur' filan derler. Ama kendime bir şey harcayacaksam en az bir hafta. Bir hafta kuralım var. Şu an bunu çok istiyorum, alabiliyorum evet. Bir hafta sonra bakalım tekrardan isteyecek miyim? Mesela yeni taşındım şu an, ev eşyaları filan alıyorum. En temel eşyaları bile almam 1,5-2 ay sürdü. Buzdolabını iki ay sonra aldım. Çevremdekiler bazen şey diyor, 'eve masa al artık', evet doğru. O konuda biraz cimriyim. -En çok neye para harcarsın? Elektronik. BENİ AĞLATABİLEN TEK ŞEY… -Bize programın adına yakışır bir itirafta bulunur musun? Sirk izlerken ağlarım. İstisnasız. Bayılırım izlemeye ama istisnasız ağlarım. Bu arada ağlayabilen bir insan da hiç değilimdir. Sahnelerde bile zorlanırım. Gerçek hayatta hiç ağlamam. Beni tek ağlatabilen net tek şey sirkler. -Neye üzülüyorsun orada tam olarak? Hiçbir şeye üzülmüyorum. O ahenk çok hoşuma gidiyor. Bir gurur duymak gibi bir şey. Direkt gözlerim dolar ve ağlarım. Bunu ben de baya sorguladım.