Dün akşam yayınlanan Ezel'in 61. bölümü yine soluksuz izlendi. Ramiz dayının veda sahnesi herkesi göz yaşlarına boğdu. İşte Facebook Twitter ve ekşisözlükteki dün akşamın Ezel geyikleri...
senaristler sahanın en iyi oyuncusunu alkışlatmak için maçtan erken çıkarmışlar.
bittiğini yaklaşık beş dakika sonra fark ettiğim bir bölümdü dün gece yayınlanan. öylece donup kalmışım ekran karşısında. toparlanamadım hemen
tuncel kurtiz ve haluk bilginer' in ne kadar büyük olduklarına bir kez daha şahit olduk.
ramiz dayı'nın ölümü tek başına olayken bu malzemeyi bozuk para gibi harcamıştır.
zaten bu dizi benim için ezel değil, "ramiz dayı" idi...
ferrari'den inip lpg'li şahin'e bindiler.
ibonun beyninden kursun cikarmis tip teknolojisi, dayiyi hayli hayli döndürür. o ambulans gelecek. gelmeli. gel ulan, gel.
dayı bu sefer de ölmese şaşırmam ama ölürse yürekten takdir ederim senaristleri.
ağlattı bu bölüm...tıpkı dün gece behzat ç. nin son sahnesinde ağlattığı gibi. dizi mi izliyorum yoksa dert mi çekiyorum anlamadım.
dayının mezar taşında "ben ramiz dayı, mutlu olan ramiz dayı / ölümü gömdüm, geliyorum / bir sonbahar günüydü, geliyorum / güneşler buz gibiydi, geliyorum / ve bütün kötülükler / ölümün armaları gibiydi / size anlatırım yeğen, geliyorum." dizeleri yazmazsa benim için kerem deren ve pınar bulut ikilisi bitmiştir
kurtlar vadisinde polatın aslanbeyi kaybetmesinden sonra tek başına kaldığı sürecin benzerini yaşayacak ezel karakteri de. inşallah fazla uzatmazlar bu sezon tamamına erdirirler ve akıllarda hep güzel kalır.
son bölümdeki müzikleriyle, o müziklerin ölüm ve çatışma sahnelerine yedirilmesiyle anamı ağlatmış dizidir.
sinemada falan izlesem, herhalde ağlamaktan yarılır giderdim.
bir ölüm, ancak bu kadar, istanbula aşk ancak böyle işlenebilirdi.
gidip yastığıma sarılıp öylece ağlamak, neden, bilmem, neden, bilmem. bugünkü ağlama kotamı sayesinde dolduracağım hikaye. bitmesine rağmen, efkarı yeni başladı. ama efkar, senaryadon bağımsız, neyden geldi, bilmem.
ilk bölümünden itibaren, hakkında söylediğim her sözü sonuna kadar hak etmiş olan dizi. vasat dediğimiz bölümler bile bir ortalama türk dizisinin çok ötesindeydi. bugunkü bölüm yürek dağlattı; ama değdi.
türk televizyonculuğunun pek de uzun sayılmayacak tarihi içerisinde yapılmış en iyi dizi filmlerindendir hatta ilk üçe çok rahat girer.
aksiyon sahnesinde, haendel'den sarabande çalasıya, ibo'dan yara bende çalalardı, o zaman tam anlamlı olucaktı.
bir gun boyle bir sey isteyecegim aklimin ucundan gecmezdi lakin bu dizide de kavak yelleri gibi bi senaryo olsun istiyorum. olmesin ramiz dayi yahu... bi' yanlislik olsun bu iste...
ah be dayı ölümünle ikiye böldün beni, bi tarafım matem içinde diğer tarafımsa seviniyor senin için...
birkere kabul etmiyorum kardeşim dayı ölürse bu dizi de bitsin gitsin olmaz öle şey bu bir.
dayı öldü ölmesine, bu saatten sonra son anda hastaneye yetişmeler, ölüm numaraları gibi şeyler olmaz.
o değil de kenan'ın kızı eyşan çıkaydı da ramiz dayı kenan birkan'ın götünden kan alaydı, ne eğlenirdim. şansımıza saf bi hostes hanım kızımız çıktı.
efsane bir karakteri ardında bırakan dizidir. cümleten başımız sağolsun arkadaşlar..
ramiz karaeski, dayı; nasıl canlanmışsa bu adi şehrin havasında, bir dizi karakteri gibi değil, bir can parçası gibi kopup gitti, ölümü gömüp.
