Zorunlu eğitim nedeniyle eskisi gibi 7-8 yaşında değil,en erken 15 yaşında direk Maikoluk eğitimine başlarlar. Geyşa evinde maiko olmaya hak kazanan kız,daima bir geyşa tarafından himaye edilir.
Bu dönem onun için hem becerilerini geliştirme hem de şöhretini arttırarak potansiyel danna(koca anlamına gelen bu kelime geyşalar için hami,bakıcı anlamındaydı) adaylarına adını duyurma fırsatıdır.
Maiko'nun yaptığı herhangi bir yanlış hareket her zaman ablası tarafından üstlenilir.Maikoların görünüşleri,saç stilleri ve kimono giyme şekilleri geyşalardan daha farklıdır.Ayrıca katıldıkları çayevi partilerinde geyşaların yarısı kadar ücret alırlar.
Günümüzde artık böyle bir uygulama olmasa da geçmişte bir geyşanın hayatındaki en önemli dönem yaka değişimi(erikae)dir.Maikoların kimonolarının yakaları kırmızı,geyşalarınki beyazdır.
Bu yaka değişimini gerçekleştirebilmek için maiko'nun genç kızlıktan kadınlığa adım atmış olması gerekmekteydi.
Bu uygulamaya mizuage deniliyordu ve teorik olarak maiko'nun bekaretinin açık arttırma yoluyla en yüksek fiyat veren kişiye satılması ile gerçekleşiyordu.Maikoların pek çoğu bu duruma itiraz etmek şöyle dursun,hevesle beklerlerdi.
Çünkü mizuage demek geyşa evine olan borçların ödenmesi ve tam manasıyla bir geyşa olmak demekti. Yeri gelmişken birazda geyşa ve müşteri arasındaki ilişkiden bahsedelim.Öncelikle geyşaların müşteriler ile yatmaya izinleri yoktu.
Ancak danna-sama bu ayrıcalığa sahipti.Bir geyşa meslek hayatı boyunca en fazla 1-2 danna alır,daha fazlası ile söhretine leke düşürmezdi.Danna sistemi geyşaların korkunç masraflarını karşılamak,hediyeler ve parası ödenmiş biraz boş zaman lüksünü içeriyor
Karşılığında ise danna,kendine özel bir geyşanın her türlü hizmetinden faydalanabiliyordu.Yapılan anlaşmalarda asla aşka ve ihtirasa yer yoktu bunlar küçültücü duygular olarak görülürdü.
Kontratlar 5 yıllığına yapılırdı,çünkü erkeklerin aynı şeyden çok çabuk sıkılacakları göz önüne alınırdı.Ayrıca bu sistem erkekler içinde gurur vericiydi,bir geyşaya dannalık etmek övünç kaynağıydı.
Geyşalar asla evlenmez,evlenenler ise artık geyşalık yapmazlardı.
Yüze yapılan beyaz makyaj geleneksel Japon tiyatrosu Noh'dan ileri gelmektedir.Makyaj uygulanmadan önce tüm yüze balmumu sürülür.
Bu sayede mimik ifadeleri ortadan kalkmış olur.Daha sonra beyaz pudra tüm yüze ve boyun kısma sürülür.Sadece saç dipleri açıkta bırakılır,bu karşıdaki insana maske takmış bir kadın ile konuştuğunu hatırlatır.
Boyun kısmına üçayak denilen özel şekil çizilir.Bu şekil, hem Japon erkekleri için bir kadının en çekici bölgesi olan boynunu görmeleri,hem de parmaklıklar ardında kalmış bir kadın görünümü vermek için önemlidir.
Gözler ve kaşlar boyandıktan sonra kan kırmızı ruj ile dudaklar boyanır. Japonyada kimonolar özel günler için giyilir.Fakat Geyşalar 7/24 kimono ile dolaştıklarından giyme usulleri sıradan bir ev kadınınkinden farklıdır.
Ayrıca kimonolar desenlerine ve dokumalarına göre mevsimlere uygun olarak seçilirler.Örneğin sakura deseni taşıyan bir kimonoyu kışın giyen bir geyşa etrafta hoş karşılanmaz.
Geyşaların ücretlerine ohana adı verilir.Günümüzde saat başı olarak alınan bu ücret,şöhretli geyşalar için yarım saat hatta 15 dakika manasına gelmektedir.
Eskiden partiye katılan her geyşa için bir tütsü çubuğu yakılırdı.Geyşanın kademesine göre 1,5 saat ila 15 dakika boyunca yanan bu tütsülerin ücreti daha sonra çayevi sahibesi tarafından müşteriden tahsil edilirdi.
Kaynak: Habertürk
