Pazarın bir ucundan sonuna doğru fiyatları sorarak ilerleyen, dönüşte de en ucuz tezgahın yerini eliyle koymuş gibi bulan canlıya anne denir.
Hakimlik sınavını kazanamayıp ağlayan arkadaşıma "daha gözyaşlarına bile hakim olamıyorsun" dedim. Artık arkadaş değiliz.
Sabahları kahvaltı yapmıyorum çünkü seni düşünüyorum. Öğlenleri yemek yemiyorum çünkü seni düşünüyorum. Gece olunca uyuyamıyorum çünkü açım.
Babama kız arkadaşımı gösterdiğimde 'kıza büyü mü yaptın lan' demişti. İlkte insan gülüyor ama düşününce koyuyor.
Pazar gününden cuma gününe geçebileceğimiz bir tünel kazıyorum köşeyi dönmem an meselesi.
Bir şey alırken cüzdandaki bozuk paralar yetiyorsa onu bedavaya almış hissine kapılıp seviniyoruz. İşte böyle ruh hastasıyız biz.
Otobüste yanına oturan amcanın 9 liralık hacı yağı, senin 100-150 liralık bir parfümünü bastırır ya işte imanın gücünün kanıtı.
Küçükken anneyle kavga edip odanın kapısını hızlı bir şekilde çarptıktan sonra acaba dövmeye gelecek mi bekleyişi.
Yıl olmuş 2021 yatacağımız yere priz karar veriyor.
İçimi ısıtacak bir şey söyle dedi. Tarhana çorbası dedim engellemiş beni.
