Aileler ve sınavlar

Çocukların sınavları aileler için de çok önemlidir. Her anne baba çocuklarına iyi bir gelecek sağlamak amacıyla, ekonomik ve duygusal olarak bir takım yüklerin altına girerler. Bu yüklerle birlikte de büyük beklentiler geliştirirler. Sınava hazırlanma süresi en az iki yıllık bir süreçtir. Bu uzun süreçte anne babaların bu yüklerle oluşturdukları beklentileri de durumlarını iyice zorlar. Çocuklarının sınav kaygısını geliştirecek bir takım tutum ve davranışlar sergileyebilirler. Olumsuz tutumlara ve değerlendirmelere birlikte bir göz atacak olursak, anne baba davranışlarında aşağıdaki örnekleri gözlemleyebiliriz: Aşırı beklenti yüklerler. Bu tutum aslında iyi niyetten doğan bir yanlıştır. Başkalarıyla kıyaslarlar. Bunu çocuklarını yüreklendirmek için yaparlar. Her çocuk kendi için özgün, çevresi için değerli bir varlıktır. Çocuğumuzda öz güven azaltıcı bir etki yapar. Kendisi için yapılanları sürekli dile getirirler. Bunun yerine yapılanlardan hiç söz etmeden, "Biz senin için görevimizi yapmaya çalışıyoruz, sen de kendi geleceğin için sana düşeni yapmaya çalışacağını biliyoruz" demek daha doğru bir yaklaşım olacaktır. Ödül ve ceza sistemini uygulamayı denerler. "Sınavı kazanırsan şunu alırız" ya da "kazanmazsan şunlar yok" türü tutumlar sergileyebilirler. Çocukları sürekli kontrol altında tutmak isterler. Doğru olan ise çocuğun kendisini kontrol etmesi. Çocuğa güvenmezler. Çocuklara güvenelim ki, onlarda kendilerine güvenmeyi öğrensinler. Sadece çocukların dersleriyle ilgilenirler. En sık yapılan yanlış tutumdur. Çocuklarla ilgilenmek demek; onların duygularını paylaşmak demektir. Sadece dersleriyle ilgilenmek, onlarla ilgilenmek değil, kendi beklentilerimizle uğraşmak demektir.