Ali Utku'nun adı okulda yaşayacak

Adana'da buz pistinde düşmesi sonucu beyninde tümör olduğu anlaşılan ve tedavi gördüğü özel hastanede beyin ölümü gerçekleştikten sonra organlarıyla 3 kişiye hayat veren 6 yaşındaki Ali Utku Yücel'in adı "Mavi Çocuk Utku Anaokulu"nda yaşayacak. Oğlunun adının verildiği okulun açılışında duygu yüklü bir konuşma yapan gazeteci baba Kemal Yücel, "Utkunun kalbinin nakledildiği Melek'i ziyarete gittim. Birbirimize 3-4 dakika baktık. Ne o beni, ne de ben onu tanıyordum. Gözlerinde gülümse vardı. Beyni 'Ben bu amcayı bir yerden tanıyorum, ama nereden' der gibiydi. Kalbi ona mesaj gönderdi. Bu benim babam, baba ben buradayım diyordu. Bu duyguyu yaşamak dahil organ bağışı yapmak için yeterli neden" dedi.

SINIF ARKADAŞLARIYLA AÇTILAR
Adana'nın Yüreğir ilçesi Yamaçlı Mahallesi'nde Valilik tarafından yaptırılan Mavi Çocuk Utku Anaokulu'nun açılışını Vali Hüseyin Avni Coş, Milli Eğitim Müdürü Mehmet Ali Selamet, Yüreğir Belediye Başkanı Mahmut Çelikcan, Ali Utku'nun ailesi ile küçük çocuğun anaokulundaki sınıf arkadaşları birlikte yaptı. Sevgi ekseninde buluştuklarını dile getiren Vali Coş, "Ali Utku'nun organları yeni bedenlere hayat vermeye devam ediyor. Ali Utku'nun şahsında sevgi, toplumsal dayanışma gibi kavramları bir kez daha hatırladık. Ali Utku bu kavramların simgesi ve sembolü oldu. Bir Ali Utku'yu kaybettik ama bu eğitim yuvasında binlerce Ali Utku'yu topluma kazandıracağız. Adana Demirspor'a olan tutkusundan dolayı 'Mavi Çocuk' olarak anıldığını bildiğimiz için aynı isimle adını okula verdik. Ali Utku ölümsüzleşti" diye konuştu.
GÖZLERİMİZ BİRBİRİNE KENETLENMİŞTİ
Oğlunun adının okulda yaşatılmasından dolayı büyük bir mutluluk duyduğunu belirten baba Kemal Yücel, Vali Coş'a sözünü tuttuğu için teşekkür etti. Organ bağışının öneminden bahseden acılı baba, Ali Utku'nun kalbinin takıldığı Diyarbakırlı Melek ile karşılaşmasını anlatırken gözyaşlarını zor tuttu. Baba Yücel, duygu dolu karşılaşmayı şöyle anlattı: "Melek'i ziyaret etmeye gittim. Aramızda 25 metre vardı. Kapıdan adımını atarken göz göze geldik. Gözlerimiz birbirine kenetlenmişti. Yalnız 3-4 dakika birbirimize bakabildik. Ne o beni tanıyor, ne de ben onu tanıyordum. İlk defa birbirimizi görmüştük. Ama gözlerinde gülümseme vardı. Beyni 'Ben bu amcayı bir yerden tanıyacağım' diyordu. Ama nereden? Kalbi o an mesaj gönderdi. 'Bu benim babam, baba ben buradayım' diyordu. Bu yüzden bu duyguyu yaşamak için hani sizden bir parçanın orada olduğunu, birilerine hayat verdiğini unutmayın. Bu duyguyu yaşamak dahi organ bağışı yapmak için yeterli bir nedendir"