Cüce (1,28 metreden kısa) veya dev (2,13 metreden uzun) olmak gerçekten zor olabilir. Uygun kıyafet, ayakkabı ve mobilya bulma gibi pratik sorunların yanı sıra, her iki durum da sağlık sorunlarını da beraberinde getirebilir ve ortalamadan çok farklı olmanın kaçınılmaz psikolojik etkileri vardır.
Elbette çok kısa ya da çok uzun olmak kolay değil, ancak kayıtlı tarihte hayatının farklı evrelerinde hem cüce hem de dev olmayı deneyimleyen tek kişi için bunun nasıl bir şey olduğunu hayal edin. Bu, Adam Rainer'ın eşsiz hikayesi…
Adam Rainer, 1899 yılında Avusturya'nın güneyindeki Graz şehrinde doğdu. Ebeveynleri ortalama büyüklükteydi, ancak Adam'ın etrafındaki diğer çocuklar kadar hızlı büyümediği çok geçmeden anlaşıldı.
15 yaşına geldiğinde, 1,37 metreden daha kısaydı, ancak küçük yapısına uymayan bir özelliği vardı: elleri ve ayakları kocamandı ve vücudunun geri kalanıyla orantısızdı. Adam'ın 43 numara ayakkabı giydiği söyleniyordu.
1920'de, erkeklerin genellikle büyümeyi bıraktığı yaş olan 21'e ulaştı. Rutin bir sağlık kontrolü, hala ortalama boyun çok altında ve çok zayıf olduğunu gösterdi.
Adam Ranier'in hayatının geri kalanını bir cüce olarak geçirmeye mahkûm olduğu düşünülüyordu ancak 1920 ile 1930 yılları arasında başına gerçekten sıra dışı bir şey geldi.
BİR ANDA UZADI
Adam Ranier'in başına çok garip bir şeylerin geldiğine dair ilk ipucu, 21. yaş gününden kısa bir süre sonra daha büyük ayakkabılara ve şapkalara ihtiyaç duymaya başlamasıydı.
23 yaşına geldiğinde 54 numara ayakkabıya ihtiyacı olduğu söyleniyordu, bu o kadar büyük bir numaraydı ki bulması zordu. Kısa süre sonra vücudunun geri kalanı da olağanüstü bir şekilde büyümeye başladı.
1930'da yapılan bir incelemede Adam Ranier'in 2,05 metre boyunda olduğu, dev olarak sınıflandırılan boy sınırını aştığı görüldü. Ve hala büyüyordu…
Avusturyalı doktorlar, Adam'ın benzeri görülmemiş büyüme hızı karşısında şaşkınlığa düştüler ve Dr. A. Mandl ve Dr. F. Windholz, nedenini bulmak için 1930 yılında onu muayene ettiler.
Beyin altında bulunan ve büyüme hormonu üreten bezelye büyüklüğünde bir bez olan hipofiz bezindeki bir kusurdan kaynaklanan nadir bir durum olan akromegali teşhisi koydular. En yaygın neden, adenom olarak bilinen bezdeki kanserli olmayan bir tümördür.
Doktorlar, Adem'in büyümesinin kontrol altına alınmadan devam etmesine izin verilmesi halinde hayatının riske girebileceği konusunda hemfikir oldular ve adenomun çıkarılması için bir operasyon denenmesine karar verdiler.
1930'larda antibiyotikler neredeyse bilinmiyordu ve her operasyon bir miktar risk içeriyordu. Ayrıca, aynı derecede küçük bir bezden küçük bir tümörü çıkarmak birçok tıp uzmanı tarafından imkansız olarak görülüyordu.
Ancak Aralık 1930'da hipofiz bezi cerrahisi konusunda uzmanlaşmış Viyanalı bir doktor olan Dr. Oscar Hirsch ameliyatı gerçekleştirdi.
Birçok tıbbi gözlemcinin şaşkınlığına rağmen, Adam sadece ameliyattan sağ çıkmakla kalmadı, aynı zamanda tümör de başarıyla çıkarıldı ve inanılmaz büyüme hızı nihayet yavaşlamaya başladı.
Ameliyat Adam Ranier'in büyümesini tamamen durdurmadı; 1950'de boyu 2,13 metre olarak ölçüldü, ancak en azından büyüme hızını yavaşlattı.
TIBBİ SORUNLARA YOL AÇTI
Akromegali, diyabet, kalp sorunları ve artrit gibi bir dizi sağlık sorunuyla ilişkilidir.
Ayrıca alın ve çene de dahil olmak üzere yüz hatlarının alışılmadık şekilde uzaması ve dişlerin geniş aralıklı olması gibi alışılmadık ve belirgin bir fiziksel görünüme de yol açar.
Adam Ranier, 25 yaşlarında sağlık sorunları yaşamaya başladı. İlk sorun bir kulağındaki işitme kaybıydı, ancak en ciddi etki, Ranier 30 yaşına geldiğinde belirginleşen omurga eğriliğiydi.
Aniden büyümesi omurgasını bir yana doğru eğmişti ve 1930'daki ameliyattan sonra bile, daha yavaş bir hızda da olsa, büyümeye devam etti ve bu durum daha da kötüleşti.
1940'lı yıllarda Adam sağ gözündeki görme yetisini kaybetti, ancak bazı raporların öne sürdüğü gibi tıbbi sorunlar nedeniyle tamamen engelli değildi.
Adam Ranier hakkında bildiğimiz şeylerin çoğu, 1930 yılında onu ameliyat eden Dr. Oscar Hirsch'in 1961 tarihli raporundan geliyor.
Hirsch, adenomun çıkarılması için yapılan başarılı operasyonun ardından Ranier'in Avusturya'nın güneyindeki Rottenmann kasabasına taşındığını ve burada kendi başına yaşayabildiğini bildirdi.
SONRAKİ YAŞANTISI
İkinci Dünya Savaşı'nın 1945'te sona ermesinden sonra Adam Ranier, yaşlılar yurduna yerleşti.
Orada bile yatağa bağımlı değildi. Dr. Hirch, kendi kendine bakabildiğini ve evdeki diğer hastalara karşı özellikle nazik davrandığını belirtiyor.
Şubat 1950'de Adam Ranier, delinmiş bağırsak ve bunun sonucunda oluşan peritonit nedeniyle hastaneye kaldırıldı. Bir ameliyat geçirdi ve bu ameliyattan da sağ kurtuldu, ancak kısa bir süre sonra henüz 51 yaşındayken öldü.
