1 yaş sendromu, bebeklerin etraflarında olup biteni anlamak istedikleri bir dönemdir. Büyüme sürecinin başlangıcı olarak kabul edilen bu evrede, davranışlarında bazı değişiklikler meydana gelir. Çünkü 1 yaşından itibaren bağımsız hareket etmek için çaba gösterirler ve biri buna engel olduğunda huysuzlanırlar. 1 yaş sendromu belirtileri, ne zaman başlar ve biter, ağlama krizi nasıl atlatılır mutlaka ebeveynler tarafından araştırılmalıdır.
Bebekler ilk aylarda oldukça uysal davranışlar sergilerler, ancak 1 yaşından sonra tepkileri büyük ölçüde değişir. 1 yaş sendromu olarak adlandırılan bu dönemde, sık sık ağlama krizine girerler, etrafındaki eşyalara ve kendine zarar verecek hareketler yaparlar, duygu ve davranışları da farklılaşır. Gelişim süreçlerinin bir parçası olan bu evre, bazı çocuklarda 3-4 yaşına kadar sürebilir. 1 yaş sendromunun esas nedeni, bebeklerin anne ve babalarından bağımsız hareket etme arzularıdır. İstedikleri eylemleri yapmalarına izin verilmemesi, onları öfkelendirir ve ağlama nöbetleri yaşamalarına neden olur. Henüz tam olarak konuşamadıkları için duygularını ifade edemezler ve bundan dolayı daha çok sinirlenebilirler. Bu dönemde, kendi başına bir yere gitmek, bir nesneyi yardımsız almak veya tek başına kalmak isteyebilirler.
Genel olarak bebeklerde görülen 1 yaş sendromu belirtileri aşağı yukarı aynıdır. Ancak günlük alışkanlıklara göre bebekten bebeğe değişebilir. Ek olarak, büyüme atağı haftalarında bu semptomların daha şiddetli bir şekilde ortaya çıkması mümkündür. 1 yaş sendromu belirtileri ise şu şekilde sıralanabilir:
Ebeveynlerin, ağlama krizine giren bebeklerine karşı sakin olmaları ve onlarla yumuşak bir şekilde konuşmaları gerekir. Çünkü bu geçici bir dönemdir ve önemli olan bu süreci rahat atlatmaktır. Öfke nöbeti geçirdiklerinde her istediklerini yapmak doğru değildir. İstedikleri her şeyi ağlayarak elde edebileceklerini gördüklerinde bunu sürekli tekrarlayabilirler. Öte yandan, çocuklara seçme şansı tanınmalı ve fikirleri alınmalıdır. Böylece anne ve babalarını, isteklerinin önündeki bir engel olarak görmekten vazgeçerler. Ek olarak, enerjilerini harcayabilecekleri ortam sağlanmalıdır. İstediği şekilde oynayabilmeli, koşabilmeli ve zıplayabilmelidirler. Sık sık ilgilenmek ise dikkat çekmek için agresifleşmelerini engellemeye yardımcı olur.
