Bir bayramı daha karşıladık. Bu bayram da her bayram olduğu gibi çocukluğuma döndüm. 43 yaşım bitti. Hep aynı serzeniş.. Çocukluğumdan bu yana her bayram aynı söz; '.. ahh nerede o eski bayramlar..' Ben küçükken eski bayramlara duyulan özlemi hep kafamda kurardım.. Şu anda yaşadıklarımızdan kim bilir ne kadar daha güzelmiş ki etrafımızdaki herkes eski bayramları özlüyor diye düşünürdüm.. Bundan 30 sene evvel özlenen eski bayramları çok merak ederdim.. Oysa bugün çok çok daha iyi anlıyorum ki, bayramın asıl sahibi olan çocukların bayramları yaşadığı yıllar, bayramın en güzel olduğu yıllarmış meğer. Yani o yıllar güzel olan, bayramlık çocuklar olmamızmış.. Babalarımızın, dedelerimizin özlediği o eski bayramlar değil, o bayramların yaşandığı yıllar.. Çocukluğunu özlüyor insan.. O masum, hesapsız, herşeyin ve herkesin gerçek olduğu yıllar özlediğimiz.. Benim çocukluğumda babamın, 'aah o eski bayramlar' dediği gibi ben de bugün 'nerede o eski bayramlar' diye soruyorum kendi kendi kendime. Yarın da oğlum/kızım özleyecek belki bugün yaşadıkları bayramları..
**
Neden özler insan çocukluğunu peki?.. Zamanla çözdüm.. Elbette bunu çocukken anlamıyoruz.. Çocukken tek istediğimiz şey bir an evvel büyümek.. Oysa büyüdükten sonra anlıyoruz ki hayat aslında sadece çocukken gerçekmiş. Büyüdükten sonra yerini sadece stratejik bir oyuna bırakmış.. Çocukken canın acıdığında acıyormuş canın. Büyüdüğünde ise ya acısa da acımıyor ya da acımasa bile bazen acıyormuş insanın canı. Gerçekten hiç gülmeden, sadece ortam gereği gülümseyerek/tebessüm ederek hayatını geçiriyormuş meğer büyükler. Çocuklar öyle mi?!.. Biri komik bir şekilde düştüğünde güler ya hu çocuk.. Büyükler gibi gülmesini tutarak, 'ayy canım yaa çok acıdı mı' demez.. Yapmacık yapmacık.. Özlediğimiz o gerçeklik mi acaba?..
**
Her bayram geldiğinde, çocukluğumda her bayramı karşıladığım Safranbolu'ya giderim hatıralarımda.. Dedemin bayram namazı çıkışı bana sarılışı gerçekti o eski bayramlarda.. Anneannemin kıymalı su böreği ve baklavası.. '1 liralık ne var?' diye gittiğimiz bakkal İsmail Turgut..
Sokakta patlattığımız mantar tabancaları.. 'vıj vıj'lar, 'laklak'lar.. Bakkal İsmail Turgut'un bayram hediyesi Bağlar Gazozu.. Ben de şimdi diyorum ki, 'nerede o eski bayramlar'.. Nice güzel bayramlara...
