Gençleşen takımda yeni bir şeyler görme umudu taşıdık ama... Sadece milli forma ile tanışanların boy ölçülerini hesaplamak üzere odaklandık. Takımın iyi oynadığını söylememiz mümkün değil. Bir arada daha önce oynamış üç-dört oyuncu saydığımız bütünlük içinde, fikir ayrılıkları da olacaktı elbette, ne yapacağını bilememek de. 14. dakikada ilk kez rakip kaleyi ziyaret ettiğimizde, kalemizde iki net gol tehlikesi yaşamıştık bile. Maçın hikayesi vardı ama sonu belli gibiydi. Ümit Milli Takımın, daha sonra sahneleyeceği oyun için provası olarak kabul ettik seyredeceklerimizi. Ve gözümüzü diktik genç umutlarımızın üzerine. Abdullah Avcı zoru seçerek başladı işe. Önündeki dağları tırnaklayarak geçmek niyetinde. Eğer dünkü ilk on bir seçimindeki üç-dört isim, bu ısınma turunun gereği değilse, oyuncu analiz ve formanın ağırlığını taşıma hissiyatının sıfıra yakın olduğunu söylemeliyiz. Maç Türkiye'de artık bulamadığımız, gurbette erişip, kaçırmak istemediklerimiz için yazılmış bir dilekçedir umarız.Beklentilerin yüksek olduğu Arda, Olcan gibi ön oyuncularının etkisiz kalmaları bir yana, yediğimiz gollerin seyircileri öbür yana. İsimler değişiyor ama hatalar baki... Belki de biz sebebiz bunlara... Avcı'nın ağzından çıktıktan sonra gençlerimiz dedik, zaman lazım dedik, sabır diledik. Bu bol gülümsemeli ortam, sonuç kaygılarını da yok etti diyebilir miyiz?

AHKAMLAR VE İHTİRASLAR
İyi oyuncuların, tecrübe ile donanmasını bekleyeceğiz. Bu dönemde lider karakterli oyuncularımızdan fedakarlık isteyeceğiz. Küçük takımların gözdelerinin, daha büyük sorumlulukları taşıyıp, taşıyamayacağını gördükten sonra, ahkamlar veya ihtiraslar konuşulur. Sonuçta bugün sahada veya kenarda olanlara, elbet bir gün bu formayı vermek durumundayız. Daha iyileri yok çünkü. Tabelayı bir kenara atarak, sonradan girenlerin, önceden oynayanlardan daha efektif olduklarının altını çizerek, Abdullah Hoca'nın pas oyununa uymayacak, topa eziyet edenlerin takımda olmadığını hatırlatarak derin bir nefes alalım. Hep birlikte başaracağız...