Sözcü gazetesi yazarı Emin Çölaşan ile Nevzat Bölügiray arasında nasıl bir ilişki var?
Bunu bilemem tabii.
Ama Çölaşan'ın, Bölügiray için "Kahraman" deyişinden anlıyoruz ki Nevzat Paşa yere göğe sığdırılamayan bir isim.

Çölaşan'ı tanıyorsunuz, hırçın, öfkeli, müzmin muhalif.
Hükümet ne yaparsa yapsın "Tu kaka" diyecek kadar gözü dönmüş bir yazar.
Ama öyle hatalar yapıyor ki bazen,
İnsan "Pes" diyor, "İnsaf et biraz; saygı duy tarihe!"
Dilerseniz önce Nevzat Bölügiray'ın kim olduğuna bakalım.
Emekli Korgeneral, Adana'da kolordu komutanı olarak görev yapmış.
Hem de en civcivli zamanlarda.
12 Eylül'den önce de komutan, Sonrasında da...
Biz 12 Eylül 1980 öncesine dönelim.
Kardeş kanının akıtıldığı acı günlere…
Türkiye'nin sağ-sol acısını en ağır biçimde yaşadığı döneme.
Adana'da Emniyet Müdürü Cevat Yurdakul öldürülüyor.
Öldürenler ülkücü kökenli.
Adana'da o mahalle senin, bu benim çatışmaları yaşanıyor.
Bir gecede 7 kişi öldürülüyor bir gün.
Yapı Sanat'ın lojmanlarını basan bir grup, ülkücü kökenli 7 öğretmeni infaz ediyor.
Nevzat Bölügiray'ın komutanlık yaptığı günler...
İşte o günlerde polis, askerin emrine giriyor.
Yüzlerce insan, çeşitli suçların failleri olarak gözaltında.
Malûm yöntemlerle konuşturulmaya zorlanıyorlar.
Bunlardan biri Selman Serttepe.
Eski Dev-Genç'li...
Görüşüne katılırsınız, karşı çıkarsınız.
O sizin bileceğiniz bir şey,
Ama yiğitliği ve dürüstlüğü ile nam salan bir isim.
İyi solcu ama elinde silahı olmayanlardan.
Cezaevinde yatıyor yıllarca,
Ama orada da efendi ve dürüst.
İşte o anlatıyor Bölügiray döneminde çekilen acıları.
"Bana pek bir şey yapılmadı, bilinen şeyler işte..." diyor.
"Bilinen şeyler" dediği; elektrik verilmek, askıya asılmak, gözleri bağlanıp dövülmek,
Hayaları sıkılarak bayıltılmak...
Bir de "Bilinmeyen şeyler" varmış.
Serttepe anlatıyor:
"Bir gün Yumurtalık jandarmasına götürdüler.
Gözlerimiz bağlıydı.
Belimizden boynumuza kadar bir naylon geçirdiler üzerimize.
Sonra da bir şey attılar naylonla bedenlerimizin arasına...
Gözlerimiz kapalı olduğu için bir iki saniye anlayamadık ne olduğunu.
Yılan, evet yılandı.
Öyle bir panik ve korku oldu ki neye uğradığımızı şaşırdık.
Isırdı ısıracak, zehrini akıttı akıtacak derken kurtulmaya çalışıyorduk ama nafile... Sonra ben put gibi durdum.
Yılan da durdu ve belime sıkıca sarıldı.
İşte o gün o karakola getirilenlerden biri Nedim'di, o ve bir arkadaşı az kalsın kafayı yiyecekti..."
Selman Serttepe inşaat yüksek mühendisi oldu.
Şu anda Adana'nın Karataş ilçesinde Fen İşleri Müdürü olarak görev yapıyor.
Çalıştığı yerde AK Partili bir başkan var.
Çalışkanlığı ve dürüstlüğü ile Karataş halkının sevgilisi olmuş.
Serttepe'nin "Nedim" dediği kişi ise yıllarca cezaevinde yattıktan sonra Televizyonlarda program yapan Nedim Soylu da o gün o karakoldaymış.
"Haaa evet" diyor, sorunca.
Ama daha kötülerini yaşamış.
"Altın buldular, devletten sakladılar" diye getirilen iki köylünün hikâyesini anlatıyor, kendi "yılan acısını" unutarak:
"O iki köylüyü hamur yedirerek işkenceyle öldürdüler.
Nevzat Bölügiray sıkıyönetim komutanıydı. Bu köşede hep 'zamanın ruhu' ile yazı yazmayacağımı söyleyip durdum.
O günkü koşullar neyi gerektiriyorsa onu yapmanın ahlaksızlık olduğunu anlatmaya çalıştım.
Şartlar ne olursa olsun bazen 'doğru'nun sadece bir tane olduğunu,
Yanlışın 'her dönemin yanlışı' olduğunu haykırdım.
Sağcıyla sağcı- solcuyla solcu, dindarla dindar olmanın yanlışlığına işaret ettim.
"Sokaktaki Asker" ve "Geçmişten Geleceğe" adlı kitaplar yazarak kendisini tarih önünde aklamaya çalışan ve bay Çölaşan'ın "helal olsun" dediği, "kahraman" ilan ettiği Nevzat Bölügiray'ın Adana'sı böyleydi işte...
Çölaşan da gazeteci...