HAKKARİ Dağ ve Komando Tugayı'ndaki "adları ile güneşi yükseltenler" anıtında bir şiir okuduk. Mermere kazınmış. Şiirin altında "kimin yazdığı" da yine taşa kazılı.

***
"Bu şiir Hakkari-Çukurca-Üzümlü J. Snr. Krk.'da görevli iken 12 Aralık 1993 günü saat 21.00 sıralarında bölücü eşkıya ile yapılan silahlı çatışmada kahramanca çarpışarak şehit düşen Mustafa oğlu, Sakarya 1972 doğumlu J. Komd. Onb. Zekeriya Gülyaman'ın (1972-4) şahsi eşyaları içerisinden çıkmıştır."

***
Anıt "şehitlerimizin ruhlarının göğe yükselişini" sembolize ediyor.
İki büyük sütunu var. 11'er metre. Anıttaki "şehidin şiirine" gelince... Aynen şöyle.

***
Olur ya bir gün çatışmada ölürsem,
Arkamdan yas tutmayın.
Bırakın toprağımda rahat yatayım.
Bedenimden komandomu çıkarmayın,
Onlar benim gururumdur,
Ölünce kefenim olacak.
Başımdan mavi beremi çıkarmayın,
O benim şerefim olacak.
Ayağımdan botlarımı çıkarmayın,
Onlar nice yollar aşacak,
Şehit olursam sırat köprüsünden geçecek.
Elimden tüfeğimi almayın,
O benim mezarıma sembol olacak.
Yaramın kanını silmeyin,
Ahrette hesabı sorulacak.
Göğsümden kör kurşunu çıkarmayın,
O benim madalyam olacak.

***
Sakaryalı, Mustafa şehit Zekeriya onbaşının fotoğrafına baktık. Aslan gibi bir delikanlıymış.
Mezarında rahat uyu kahraman onbaşı.
Arkadaşların Hakkari'de nöbete devam ediyorlar. Ve seninle gurur duyuyorlar.