Çarşamba günü Ayşe Sözeri Cemal aradı:
- Hasan'ın, gazetecilikte 40'ıncı yılı... Cuma akşamı sürpriz bir parti... Hasan'ın haberi yok... Seni de bekliyorum.
Partiye gidemedik, bari "yazıyla" kutlayalım.
***
Tanıdığımızda
"üniversite öğrencisiydi."
Uluç'la (Gürkan) birlikte. Doğan Avcıoğlu'nun Devrim Gazetesi'nde
"Yazı İşleri Müdürü'ydü."
***
Hasan'ın Yazı İşleri Müdürü olduğu sayılardan biri için dava açıldı.
Sonuç
"mahkûmiyet."
Hasan
"af sayesinde" cezaevinden sıyırdı.
***
1960 İhtilali'nden sonraki
"22 Şubat" ve
"21 Mayıs" ihtilal girişimlerinde
"Albay Talat Aydemir'le birlikte olan bir Teğmen İlhan Baş vardı."
Aydemir
"idam edildi." İlhan
"ordudan atıldı."
Sonra, TRT'de çalışıyordu.
İşte o İlhan, bir gün
"Devrim'e tabanca getirdi."
"Ne olur ne olmaz... Gerekebilir" diye.
***
Hasan, tabancayı alıp, kurcalamaya başladı.
Uluç:
- Hasan, silahla oynama.
- Oğlum, ben askerlik yaptım, silahtan anlarım.
- Silahla oyun olmaz... Şeytan doldurur.
İlhan, meğer, tabancaya tek mermi koymuş.
Birden patlamaz mı?
***
Eğer o gün kurşun Uluç'un kulağının dibinden geçmeyip de, başına isabet etseydi...
Uluç mezardaydı... TBMM Başkanvekili falan olamazdı.
Hasan da hapisteydi... Bugün Hasan Cemal diye şöhretli bir yazar olmazdı.
***
Meslekte 40 yıl...
Rüzgâr gibi geçivermiş.
Daha nice yıllara Haso.
