Seçim sisteminin "Alfabesi" de... "Olmazsa olmazı" da şudur: "Temsilde adalet, yönetimde istikrar."
Yani... Seçmenin oyu "Çöpe gitmesin...
Meclis'te âdil biçimde temsil edilsin." Ama bu arada da... Sandıktan "İstikrar" çıksın...
Yani "Güçlü yönetim." İşte size 1965 seçimleri ile çıkan tablo.
Adalet Partisi... Yüzde 52.9 oy...
Çıkardığı milletvekili 240... "Tek başına iktidar." Meclis'teki "Temsil" yüzdesi...
53.3.
Cumhuriyet Halk Partisi... Oyu yüzde 28.7... Milletvekili sayısı 134... Meclis'te temsil oranı "Yüzde 29.8."
Millet Partisi... Oyu yüzde 6.3...
Getirdiği milletvekili 31... Meclis'te temsil "Yüzde 6.9."
Yeni Türkiye Partisi... Oy "Yüzde 3.7." Milletvekili "19." Meclis'te temsil "Yüzde 4.2."
Türkiye İşçi Partisi... Aldığı oy "Yüzde 3." Meclis'teki sandalye "15." Temsil oranı "Yüzde 3.1."
Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi... Oyu "Yüzde 2.2." Çıkardığı milletvekili "11." Meclis'te temsil gücü "Yüzde 2.5."
1965 seçimi örneğini "Şunun için" verdik:
"Yönetimde istikrar" deseniz var...
Güçlü hükümet. (Süleyman Demirel.)
"Temsilde adalet" derseniz... İdeal... Her parti "Gücü oranında" Meclis'te.