Dün, ligin finaline yakışır güzellikte bir maç izledik. Sivasspor da Galatasaray da futbol adına güzellikler sundular. Gollerle de bu güzellikleri perçinlediler. Sivasspor; sahasında üç büyüklere yenilince, belki de bir rüya olan şampiyonluğu da kaybetmiş oldu. Elbette bunda Galatasaray'ın, özellikle Arda'nın süper oyunu etkiliydi.
Kırmızı-beyazlıların sol kanadı adeta otobandı. Galatasaray da bu alanı çok iyi kullandı ve art arda goller geldi. Sivasspor ilk golü atınca savunmaya çekildi. İşte o anda tecrübe ortaya çıktı. Arda sazı eline aldı; başladı çalmaya. Sivassporlular da onu izledi. Eğer büyük takım olmak istiyorsan büyük takımı yenmek zorundasın.
Yine de Sivasspor'u tebrik etmek gerekir. Galatasaray gibi yıllardır şampiyon olmuş, Avrupa'da sayısız başarılara imza atmış bir takımla final oynamak kolay değil. Şehre heyecan kattılar. Bu bir başlangıçtır. Sivasspor'un gelecek sezonlarda daha iyi olacağına inanıyorum. Bu kadroyu takviye edip başarılara gidecek yolu açmaları gerekir. Kadroları yetersizdi. Sakatlarla, cezalılarla buraya kadar gelindi. Bu Sivasspor'u alkışlamak gerekir. Teşekkürler Sivasspor.

GALATASARAY RUHU
Belki matematiksel olarak lig bitmedi ama Galatasaray'ın sahasında OFTAŞ karşısında alacağı bir puan şampiyonluğu getirecek. Kimse teknik direktör yok diye bu takımın başarısını küçümsememeli. Hasan Şaş ve Hakan Şükür kulübede oturdukları zaman adeta birer teknik direktör gibi hareket ettiler. Başarıda, ağabeylerin küçüklere Galatasaray ruhunu aşılaması yatıyor. İşte bu ruh, dün galibiyeti getirdi. Maçın hakemini ise beğenmedim. Çok eyyam yaptı. Kartları yanlış pozisyonlarda gösterdi. Halis Özkahya genç bir hakem ama böyle final maçlarını kaldıracak bir isim değil. Bereket, futbolcular iyi niyetliydi. Sivasspor taraftarı da centilmendi.
Artık ligin son haftasına gelindi. Sivasspor'un Avrupa şansı devam ediyor. UEFA'ya gider mi gitmez mi bilemem ama dördüncü de bitirse bu takım gönüllerin şampiyonu oldu. Ah bir de gerçek şampiyon olsaydı...