Sanatçıların çeşitli toplumsal ve siyasi sorunlarla ilgilenmesi iyidir. Çünkü onlar ünlü oldukları için verdikleri mesajlar çok daha geniş bir kitleye yayılır: Gazetelerde, televizyonlarda haber olurlar. Söyledikleri çeşitli açılardan tartışılır... Dünya çapındaki sanatçılar arasında bunu küresel ölçekte yapanlar var. Mesela sürekli kesilerek yok edilen Güney Amerika'daki Amazon ormanlarına ya da Afrika'daki açlara yardım etmeye çalışıyorlar... Yerel ya da ülkesel sorunlara el atanlar da var: Çocukları sokaktan kurtarmak ya da kızları okula göndermek için bağış toplayan, konser veren sanatçılarımız oluyor. Dediğim gibi bunlar çok güzel çabalar. Ancak bir de malumu ilam edenler, yani zaten herkesin bildiği bir sorunun, sanki yeni bir şeymiş gibi altını çizenler var. Örneğin Türkiye'nin başına bela olan PKK meselesi... Ve onunla birlikte şehit edilen askerler... Önce Yılmaz Erdoğan bir mektup yazarak, 'ölümlere son' dedi. Ardından da benzeri bir mesajı geçen gün Hülya Avşar iletti. İyi, güzel de... Bunlar, hoş ama boş laflar. Yukarıda da belirttiğim gibi zaten herkesin bildiği, hiç unutmadığı bir sorunu, tekrar etmekten öteye geçmiyor. "Yeter artık kan akmasın" sözünü 1980'lerden beri duyuyoruz. Bunun söylemeyen yok. Hatta birçok Kürt milliyetçisi de aynı ifadeyi kullanıyor. "Çatışmalar dursun, bu işi siyasetle halledelim" diyorlar. Dolayısıyla sanatçılarımızın, eğer gerçekten işe yarar bir mesaj vermek istiyorlarsa, gerçekten samimi iseler, başka şeyler söylemeleri gerek. Aksi halde çığlıkları kendi reklamlarını yapmaktan öteye geçmiyor. Kimseyi suçlamıyorum: Niyetleri reklam olmasa dahi, netice oraya varıyor.