Televizyoncu arkadaşım yukarıdaki sohbetten sonra "Rezonans Kanunu" adlı kitabı çıkarıp önüme koydu. (Yazan: Pierre Franckh-Elips Kitap) Henüz başlardayım ama kitaptaki bir örneği sizlerle paylaşmak istiyorum; "Piyanonun herhangi bir tuşuna bastığınız zaman, bu tuşla uyumlu olan diğer bütün teller de titremeye başlar. Notaların daha pes ya da tiz olması hiç önemli değildir. Uygun frekansta olmaları onların titreşime geçmeleri için yeterli olacaktır. Diğer insanlar, nesneler ve olaylar eğer bizimle aynı frekansta iseler içimizde oluşturduğumuz titreşim alanına karşı koyamazlar. Nasıl ki piyanonun basılan tuşuyla aynı frekanstaki diğer teller bu tuşun hareketi ile titreşmek durumunda kalıyor ise, bizimle aynı frekanstaki insanların, nesnelerin ve olayların da bizim titreşimlerimize katılmaktan başka seçeneği yoktur. Bizim titreşimlerimizle uyumlu olan her şey karşı koymaksızın bizim hayatımıza çekilecektir. Bu bizim için her zaman olumlu bir şey anlamına gelmez. Titreşim bazen olumsuz da olabilir..."

ÇOK KORKMUŞTUK
Annemin rahatsızlığı nedeniyle 12 gündür hastanedeyiz. Doktorumuz "İnşallah yarın annenizi çıkaracağız" dedi. Üzerime bir rahatlık geldi doğal olarak. Çünkü günlerdir hepimiz çok korkmuştuk. Doktorumuz "Ama ben size tedavi için sabırlı olmanızı söylemiştim. Bugün zaten genel tabloda bir şeylerin değişeceğini bekliyordum" dedi. Haklıydı. Ama annem iyileşmeyeceğine inandığı için biz de alarm durumuna geçmiştik. Sürekli değişik branşlardaki doktorlarla hastalığını konuşuyorduk. Yani onun titreşimlerine katılmıştık. Doktorumuzla konuştuktan sonra hemen annemin odasına gittim; "Şu andan itibaren benim için hastalığın bitmiştir. Yarın evinde, camının önündeki koltukta keyif yapıyor olacaksın" dedim. Yüzü güldü... Bu kez ben annemi titreşim alanıma çekiyorum. İnşallah!