Belli ki bu işler pek seviliyor. Nereden belli? Aslan gibi reytinglerden... Kanalımız atv'de bu aralar bir şov programı var. Tekrarları dönüyor da dönüyor. Adı: 'Bir Şarkısın Sen' Pınar Altuğ-Erol Evgin sunuyor. 9-16 yaş arası çocuklar şarkı söylüyor, oylanıyorlar. Her hafta aralarından en iyisi seçiliyor. Kim düşündüyse aklına sağlık, çok şükür kimse elenmiyor. Yarışma esintili bir şov programı yani. Büyükler izliyor beğeniyor, alkışlıyor, şaşırıyor, bazen de çocuklara gülüyorlar. Fakaaaat, insan koltuğuna kurulup programı izlerken düşünmeden edemiyor. Kısmet işte, bazen bazı şeyler insanın elinde olmuyor. Mesela şu aileler çocuklarını niye televizyonlara çıkartmaya meraklıdır, bir anlayan var mı? Birkaç haftalığına ünlü olan çocuğun psikolojisi ne olur, zarar görür mü, sonra kolay kolay düzelir mi, hiç düşünen var mı?

ÜNLÜ VE MUTLU ÇOCUK
9-10 yaşındaki çocuk 'Unutama Beni'yi, 'Artık Sevmeyeceğim'i, 'Kaybolan Yıllar'ı söylerken ne anlar, ne hisseder, niçin bu şarkıları söylemeleri istenir bir bilen var mı? Ya da dokuz yaşındaki çocuk 'yandım, bittim, kül oldum' tadında şarkıları çığırırken büyükler bunu izlemekten ne keyif alır anlayan var mı? Belki sizin için izlemesi zevklidir. Hiç kuşkusuz 'vay be çocuklarımız ne kadar da yeteneklidir' ama bana bir acayip geliyor bu işler. Dünyada öyle ya da böyle ünlü olup da büyüdüğü zaman mutlu ve sağlıklı kalabilen bir çocuk gördünüz mü hiç? İşte bu soru aklımdan çıkmıyor.