6-7 yıldır yazıyorum... Son bir senedir de haftada altı gün yazıyorum. Her gün aynı performans çıkmıyor köşeci kaleminden ben de biliyorum. Benden beklenen bir ton var ya, artık o tonu tutturmak istemiyorum. Eskiden güldüğüm birçok şey feci hüzünlü geliyor bana. Eskiden çok değerli bulduğum birçok şeyin de kıymeti kalmadı ne yazık ki artık. Haftanın altı günü magazinden güzellemeler yazmaya devam edersem bir gün kendimi asacağım. Birileri- muhtemelen Yasemin, İpek ya da annem- bulacak evde cesedimi. Ya da delireceğim. Beyoğlu'nda elimde şarap şişesiyle dolanıp bir kenarda uyuklarken göreceksiniz beni. İçimi kurutuyor bu alem benim. İşimi çok seviyorum ama ben de büyüyorum, değişiyorum. Mesela bugünlerde şöyle çok konuşulacak bir geçirme yazısı yazmak gelmiyor içimden. Her meslek gibi bizim köşeciğiliğin de çok okunma numaraları var tabii. İşte onlardan çok sıkıldım ben. Kendimi alıp gitmişken biraz, başka tellerden yazasım var yani. Elbet yine döşenirim magazinler, sabun köpüğü eğlencelikler, listelemeler, maddeler... Onlar başka. Fakat ayrı telden çaldığımda sanmayın ki bu kız bunalımda. Sadece çok bunaldım, çok tıkandım bu konulardan. Biraz başka şeyler düşünmek istiyorum. Kendimi özledim. Okuyup hesaplaşmayı özledim. Nefes almam lazım. Öyle işte...