Okul yıllarım hem çok uzak, hem çok yakın.
Tam tarif edemediğim duygular içinde savruluyorum okullu çocukları görünce.

KORKU İÇİNDESİN...
Özlüyor muyum? Hayır.
Okulu özleyenlerden değilim. Hiçbir şeye kendin karar veremiyorsun, kuklaya bağlıyorsun, paran yok, kafanda deli sorular yankılanıyor, sanıyorlar ki fikrin yok, derslerinden ibaretsin. Korkular içindesin bilmiyorlar.
O yüzden özlemiyorum okul günlerini, yani 'ahh keşke okulda olsam' fikrine sahip değilim. Ve fakat geri dönmek istemesem de çok önemlidir okul günlerim, unutulmazdır, beni ben yapandır.
Buradan okullu arkadaşlarıma başarılar ve küçük bir tavsiye; severek okuyun, kapabildiğinizi kapın, ne istediğinizi bulmaya çalışın çünkü kimse size bu konuda yardımcı olmayacak.
Zamanınızı harcamayın, kasmayın, ucundan tutmayın, çok ciddiye almayın ama kıymetini bilmeyi de unutmayın.
Hadi kolay gelsin. Bizim buralarda zor iş okumak, zor!