Sürpriz değil, her yıl oluyor; Aralık başında Nişantaşı Atiye Sokak ve Abdi İpekçi Caddesi ışıklarla süsleniyor, caddede etkinlikler, partiler düzenleniyor.
Şişli Belediyesi ve A46 Organizasyon; Nişantaşı ahalisini ve misafirlerini mutlu ediyor. Yani insan niyeyse; dört bir yanı ışıltılı sokaklarda yürüyünce, bu havada üşümesine rağmen iyi hissediyor.
Ben biraz hüzünlü ve eksik hissediyorum ama olsun; o benim 'özel günler' sorunum.

PARA İSTEDİ
Hele hafta sonları Abdi İpekçi Caddesi bir Topkapı Sarayı, bir Eyfel Kulesi, bir Times Meydanı, bir popstar muamelesi görüyor. Gelenler sevgilisiyle, ailesiyle, arkadaşıyla fotoğraflar çektiriyor.
Cumartesi akşamı yine coşkuluydu Abdi İpekçi. Arkadaşlarımla bir restoranın sokak üstündeki masasında otururken Noel Baba geldi. Yılın ilk Noel Babası'nı görmenin çocuksu heyecanıyla "Bize poz verir misin Noel Baba?" dedik, Noel Baba'dan el kol hareketleri eşliğinde "Çekmeeee! 5 liraaa" ayarını yedik.
Al sana Noel Baba.
Nişantaşı Noel Babası da bu devirde bu kadar olur, değil mi?
Hayır yani, tabii ki Noel Baba'ya inanıyor değiliz ama bu kadar da yamuk Noel Baba olunmaz ki be usta!
"Çekmeyin leeeyyynn, 5 lira!"
Dedim her şey ya ters ya da sadece bana gelince ters.
İşin esasında Noel Baba hediye verir, değil mi; bu beş lira istiyor, fırçayı da kayıyor.
Ey güzel Allah'ım.
Büyümek en büyük kazık değil mi?
Çocukken Noel Baba'nın seni düşündüğüne, sevdiğine, istediğin hediyeyi getireceğine inanıyorsun. Büyüyünce beş lira vermediğin için azarlanıyorsun!
Hay senin Noel Baba'na, hatırana, yılbaşına, yaşına, başına, kaderine, eteğindeki taşına...