Anlaşıldı; bugün evlilikler, ilişkiler, çelişkiler, el âlemlerden gidiyoruz.
Sarışın güzel bir kadın, 40'lı yaşlarının başında, işi gücü var, kendinden emin. Yoook; şiddet görmüyor, zaman zaman kendini gösteren şiddetli bir özgüveni var.
Yıllardır evliymiş, mutluymuş, bazen de mutsuz... Hayatı kimi zaman heyecanlı, kimi zaman tek düze... Kocasına bazen aşık, bazen uyuz. Nefes almasına bile...
Olur ya öyle; dip dibe, mesafesiz ilişkilerde. Hani kalıplaşmış ve uymamıza gerektiğine inandırıldığımız evlilik modelinde.
Her neyse... Kadın üzgün, boşanmak zorunda kalmış eşinden. İstemeden, mecburen... İyi de neden?
Kocası aldatmış onu, hem de tanıdığı bir kadınla. Hal böyle olunca, duymuş bütün eşler, dostlar, mahalleden arkadaşlar... Gitmiş, tek celsede boşanmış kadın kocasından.
Hayır, aldatıldığı için değil; hiç takılmıyor ona... "Amaan olur öyle evlilikte, heyecan istemiştir" diyor.
Yani o güzelim kadın, başkaları duyduğu, insanların diline düştüğü için boşanmış kocasından.
Şimdi hiç ayrılmak istemezken ayrı düşmüşler gibi çok üzgünmüş ikisi de.
Acayip şeyler ilişkiler; herkesin doğrusu, eğrisi kendisine göre.
Her ilişkinin ritmi, akışı, sistemi farklı.
O yüzden karışmamak lazım, bulaşmamak lazım, rota çizmelere, ders vermelere, yol göstermelere kalkmamak lazım.
İşin içinde şiddet/sapkınlık/ taciz/sömürü olmadığı sürece, kimse kimsenin ilişkisine burnunu sokmasın. Karşısındakini seven de başkalarının lafına kulak asmasın.
Sonra böyle boşanır birbirinizi özlersiniz, millet de hayatına devam eder.
Diyeceklerim bu kadar.