'Kadıköy'de yolcu almak için aniden duran minibüse çarpmamak için ani fren yapan motosikletli çift Seren Okur ve Samet Yüksel, dört minibüs şoförü tarafından feci şekilde dövüldü. Okur, 'Dört erkek beni yerde tekmeledi.
Acıdan bayılmışım...
Bir kadına bu yapılır mı?'dedi...' Böyle bir vahşet erkeğe de yapılmaz! Eğer Okur'un ifadesi doğruysa, hata minibüs şoföründe.
Dört minibüs şoförünün Voltran'ı oluşturup bir kadını dövmesi ise 'minibüs mafyası' denen oluşumun olduğunu gösteriyor. Elbette genelleme yapmak hata olur; saygılı, duyarlı minibüs şoförleri de var. İstanbul trafiğinde 13-14 saat direksiyon başında kalmak, şoförlerin psikolojisini etkiliyor ama sokağa çıkıp herhangi birine 'Minibüs taşımacılığı hakkında ne düşünüyorsunuz?' diye sorsanız genelde şu yorumu yaparlar:
'14-15 kişilik araçlara 30 kişi doldururlar, trafik kurallarına uymazlar, yolda müşteri kapmak için birbirlerine girerler, sürekli şerit değiştirerek, olmadık yerlerde durarak trafiği felç ederler, gürültü ve çevre kirliliğine neden olurlar. Durakları değiştirilirse polise bile saldırmayı göze alırlar...' Asıl sorun; minibüs taşımacılığının çağ dışı olması. Minibüs şoförleri modern çağa ayak uydurmalılar. Belediyeler, minibüs taşımacılığının kurallarını belirlemeli ve kurallara uymayanlar bu işi yapmamalı. Evet, klişe bir çözüm önerisi, 'Böyle gelmiş böyle gider' dediğinizi duyar gibiyim.
Zaten bütün sorun da burada başlamıyor mu?
Kuralsızlık, yasalara uyulmaması ve onları denetleyecek mekanizmanın işlememesi...
Özellikle İstanbul trafiğinin keşmekeşi, kuralsızlığı, saygısızlığı bir virüs gibi insanları etkiliyor. İnsanların mutsuz ve öfkeli olmalarına neden oluyor ve sonra da dört minibüs şoförünün bir kadını dövmesini, sollama ve park yeri tartışmaları yüzünden insanların birbirini öldürmesini izliyoruz haberlerde!