Biliyorsunuz, günlerdir tartışılıyor; Türkiye aile içi şiddeti önleyemediği için AİHM tarafından ceza aldı. Söz konusu ceza, Nahide Opuz'un başına gelenler yüzünden verildi. Opuz her gün dayak yedi, evi terk etti, ölümüne darp edildi, bıçaklandı, yetmedi; annesi de, kocası tarafından öldürüldü. Mahkemeler ne yaptı? 'Azmış koca'nın sırtını sıvazladı her seferinde, adam 'yırttı'. Devlet de bütün bu olanları sadece seyretti... Opuz en sonunda AİHM'e başvurdu; Türkiye 36 bin 500 Euro tazminata mahkum edildi. Bir soru daha... Çiçeği burnunda 'kadın bakanımız' ne yaptı peki? Opuz'la ilgileneceğine, "İtiraz hakkımız var" dedi. Bir nevi, 'Opuz haksızdır' durumu! Öyle ya, niye ısıtıp ısıtıp önünüze koydum bu mevzuyu şimdi, değil mi? Kadın bakanımız bile kalkıp ayıplarımızı örtmeye çalışıyorsa, başkaları şiddet gören kadını niye ciddiye alsın ki, diye düşündüğümden... Kadına yönelik şiddete karşı mücadele etmek amacıyla çalışan Mor Çatı'nın 41 kadınla görüşerek yaptığı bir araştırma, tam da söylediğimi doğruluyor.

***
Şiddete uğrayan kadınlar, polisin kendilerini ciddiye almadığını düşünüyor, karakolda kendilerini güvende hissetmediklerini söylüyor. Bunun ardında çarpıcı bir gerçek yatıyor. Şiddet nedeniyle polise başvuran kadınların büyük çoğunluğu durumu ile ilgili tutanak tutulmasını bile sağlayamıyor çünkü. Mor Çatı'ya başvuran, daha önce polise de başvurmuş 41 kadınla yapılan derinlemesine görüşmeler, bağımsız bir araştırmacı Banu Birdal tarafından değerlendirilerek rapor haline getirilmiş. İşte rapordan ilginç ayrıntılar:
Şiddete uğradığı için polise başvuran 41 kadından sadece yedi tanesi memurun kendisini ve güvenliğini ciddiye aldığını düşünmüş. Kadınların büyük bir çoğunluğu ise (yüzde 83) karakolda kendini güvende hissetmemiş.

Memura hikayesini rahatça ve güven içinde anlatanların sayısı sadece altı. Polis, 35 kadına böyle bir ortam sunmamış.

Polis, anlattıklarını dinledikten sonra 28 kadının başvurusunu sonuçsuz bırakmış. Yani şiddete uğradığı için polise başvuran kadınlara yardımcı olacak hiçbir yasal işlem yapılmamış.

Üstelik bu vakalardan ikisinde polis, başvuru yapan kadını şiddet uygulayan kişi ile biraraya getirmek için arabuluculuk yapmaya bile çalışmış! Altı vakada ise yasal işlem yapmamakla kalmayıp, kadını suçlayan ve eleştiren yorumlarda bulunmuş.

41 kadından sadece 13'ü için tutanak hazırlanmış. Sonuçlar bu kadarla da kalmıyor tabii. Karakolda tutulan tutanaklarda ayrıntıların yazılmasında sorunlar yaşandığı, tutanağın örneğinin çoğunlukla kadına verilmediği, bu kadınlara alabilecekleri hizmetler hakkında hiçbir bilgi sunulmadığı gibi birçok vahim gerçekler de çıkmış ortaya. Yani nedir? Ortada ciddiye alınacak hiçbir durum yoktur, itiraz hakkımız her zaman vardır!