Emrah Serbes'i unutmuştuk... Dün ne olduğunu unuttuğumuz gündemde, üç kişilik bir ailenin yok olmasına neden olan Emrah Serbes'i unutmuşuz çok mu... Çok! Bu kadarı çok...!
Unutanlara hatırlatayım kısaca; 'Behzat Ç.' ve 'Müptezeller' romanları ile tanıdık yazar Emrah Serbes'i. 22 Eylül 2017'de 'kusurlu' şekilde başka bir arabaya çarptı ve üç kişilik ailenin ölmesine sebep oldu! Baba, 16 yaşındaki genç bir kız ve annesi... Gitti.
Kusurlu diye kayıtlara geçti yaşananlar, kaza olarak adlandırıldı. Kaza deyince insanın acıyası da geliyor ya böyle durumlarda... Kelime oyunlarıyla yaşandı bitti, üç kişi öldü gitti...
Yaşananlar bir kazaydı ama o andan itibaren yaşananlar artık kaza kelimesinin masumiyetine sığınamayacak kadar ağırdı...
Altı gün sürdü tüm bu kötülük. Arabayı Emrah Serbes kullanıyordu, üç kişiyi öldürdü. Suçu Beşiktaş tribününden kankası, arabadaki arkadaşı Kenan Doğru üstlendi. Emrah Serbes'ten altı gün boyunca ses seda çıkmadı.
Tüm bu hengame arasında Emrah Serbes'in gerçek bir kan testiyle, olay sırasında uyuşturucu ya da alkol etkisi altında olup olmadığı tespit edilemedi. Kazadan altı gün sonra, bir anti-kahraman gibi çıkıp, suçunu üstlendi!
Yazar yetenekli olunca kurgu da güzeldi haliyle...



CEZA MI KEYİF Mİ?
İşte o altı gün yazar Emrah Serbes'in vicdanında gizli kaldı... Ne yaşandı, suçun ederini azaltmak için hangi yöntemler kullanıldı, neler saklandı hepsi onun hafızasında...
Suçunu itiraf edince hapis cezası aldı Serbes, ceza mı, keyif mi belli olmayan bir şekilde...
12 Temmuz 2018'de 13 yıl 4 ay hapis cezasına mahkum edildi. Ceza infaz indirimi ile açık cezaevine geçti. 2020 koronavirüs tedbirleri ile cezaevinden çıktı. Yani üç kişilik ailenin ölümüne neden olmak, hayattan kısa bir mola oldu Serbes için... Bu molayı verimli değerlendirdi üstelik. Yeni bir Behzat Ç. romanı kaleme aldı: 'Çekiç ve Gül'
Oysa o altı günü anlatsa, bir yazarın içindeki iyiyle kötünün çatışmasını, günler süren düşünce trafiğini, varsa vicdanı ile geleceği arasındaki ince çizgide nasıl gidip geldiğini, geçmişindeki ergen hallerinin, umursamaz tavrının üç kişinin ölümüne neden olacak bir yaşam tortusu olarak karşısına çıkmasını kaleme alsa, belki bir klasik esere imza atmış olurdu...
Bana ne Behzat Ç serisinin devamından... Emrah Serbes gerçek bir yazar olsa, o altı günü anlatırdı, masal değil!



Tüm bunları babasını trafik kazasında, bir arabanın çarpması sonucu kaybetmiş biri olarak, öfkeyle yazıyorum. Bir yazar olarak içimdeki duyguyu hiç saklamadan, bir yandan da Emrah Serbes'i anlamaya çalışarak kaleme alıyorum. Duygu var yani yazdıklarımda... İşte Emrah Serbes'ten de hayatının gidişatını, ruhunun en önemli yarasını aldığı olayı, olaydan sonraki altı günü anlatmasını isterdim.
Ama 'yazar' hiçbir şey olmamış gibi ün kazandığı seriye, Behzat Ç.'ye devam ediyorsa, bu isme gram saygı duymam mümkün değil. Bunca yaşanmışlıktan sonra, vicdan muhasebesi, iç sorgulama, içindeki iyi kötü, üç insanın hayatını elinden alma, sevdiklerinin hissettikleri üzerine yazacağı, belki bir itiraf romanı okumak içimdeki öfkeyi bir nebze soğuturdu belki... Ama Emrah Serbes oturmuş, Behzat Ç serisine devam etmiş, yazmış da yazmış... Zerre kadar ilgimi çekmiyor.

HİÇ ETİK DEĞİL
Romanın basılması etik mi, değil mi tartışmalarından çok uzağım. Elbette etik değil. Kadın cinayetleri, şiddet, toplumsal ayrışma denince mangalda kül bırakmayan, hak hukuk adalet kavramlarıyla beslenen yayınevi eline böylesine bir fırsat geçmişken bırakmaz peşini. Reklamın iyisi kötüsü olmaz misali. Ama insanın iyisi kötüsü oluyor. Ve kötü her zaman satıyor. Dizilerde, filmlerde, hayatta kötüyü hep ilgiyle izliyoruz. Ama kalem kötü biri olursa karşılığı var mı, işte şimdi bunu deneyimleyeceğiz...
Bakalım kaç satacak Emrah Serbes masalı...