Trabzonspor'da yıllardır aynı filmi seyrediyoruz. Başarısızlıkta günah keçisi olarak hemen teknik adamlar değişime uğruyor. Fakat sezon sonu geldiğinde her yıl 'hüsran' öne çıkıyor. Bir dahaki sezona 'kurtarıcı' olarak bir teknik adam geliyor. Ve de böyle sürüp gidiyor... Nereye kadar?
Bugün gelinen noktada daha sağlıklı bir yapının ortaya konması zorunludur diye düşünüyorum. Her başarısız sonuçlardan sonra suçlular aranması, birilerinin sorgulanması son derece yanlış. Çünkü kişi ya da kişileri kurban ederek yıllardır çözüme ulaşılamadı. Şurası bir gerçek ki, dünyada her konuda olduğu futbolda da bireysel başarı ya da başarısızlık devri kapanmıştır. Bir futbol takımının oluşumunda her aşamada tam bir işbirliği ve iş bölümü gereklidir. Ne yazık ki yıllardır Trabzonspor'da iş bölümünü ve işbirliğinin sağlıklı bir biçimde hayata geçirilmediğini gözlemliyoruz. Öyle ki, Trabzonspor yönetiminin içinde olanlar bile sanki yolları ayrı gibi birbirine danışma gereği duymuyorlar.
Başarıda kendini öne çıkarmak tutkusu, başarısızlıkta ise başkasını suçlama yaşam biçimi haline geldi.

SONUCUN DEĞİŞMESİ ZOR
Trabzonspor camiasında sevginin yerini sevgisizliğin aldığını üzülerek görüyoruz. Sevginin olmadığı yerde aklın da devreye girmeyeceği gerçeği göz ardı edilemez. Yönetim içinde tutarsız açıklamalar ve de gruplaşmalar Trabzonspor'da yıllardır sürüyor. Gelinen noktada her şey her dönem olduğu gibi yine 'tek adam'ın vereceği kararlara odaklanmış görünüyor. Yani Şenol Güneş gelecek, dertler bitecek.
Kimse Şenol Güneş'in elinde sihirli bir değneğin olmayacağını düşünmüyor. Her zaman belirttiğim gibi önce kulüp sonra takım. Bu günkü kulüp anlayışıyla birlikte Trabzonspor'a kim gelirse gelsin sonucun değişmesi çok zor.
Sonuçta analitik bir düşünce olgusunu harekete geçirmeden sadece tek adamın vereceği kararlara bağımlı yaşamak sorunları çözümsüzleştiren en önemli problemdir.