Dünyanın ve varlığın sonu olan kıyametin kopuşunu Yüce Allah surelerde şöyle anlatıyor:
Zilzal Suresi
Yeryüzü kendine has bir sarsıntıya uğradığı, içindekileri dışarıya çıkarıp attığı ve insan; 'Ona ne oluyor' dediği zaman. İşte o gün yer, kendi haberlerini anlatır. O gün insanlar amellerinin kendilerine gösterilmesi için bölük bölük kabirlerinden çıkacaklardır. (Zilzal, 1-6)

*** İnşikak Suresi
Gök yarıldığı ve Rabbine boyun eğdiği zaman -ki ona yaraşan budur- Yer uzatılıp dümdüz edildiği ve içindekileri atıp boşaldığı zaman. (İnşikak 1-4) *** İnfitar Suresi
Gök yarıldığı zaman. Yıldızlar saçıldığı zaman. Denizler kaynayıp fışkırtıldığı zaman kabirlerin içindekiler dışarı çıkarıldığı zaman. (İnfitar, 1-4) *** Tekvir Suresi
Güneş dönüldüğü zaman. Yıldızlar, bulanıp söndüğü zaman. Dağlar yürütüldüğü zaman. Gebe develer salıverildiği zaman. Yaban hayatı yaşayan (irili ufaklı) tüm canlılar toplandığı zaman. Denizler kaynatıldığı zaman. Ruhlar (bedenlerle) eşleştirildiği zaman. Diri diri gömülen kız çocuğunun, hangi günahtan ötürü öldürüldüğü sorulduğu zaman. Amel defterleri açıldığı zaman. Gökyüzü (yerinden) sıyrılıp koparıldığı zaman. Cehennem alevlendirildiği zaman. Cennet yaklaştırıldığı zaman. (Tekvir, 1-13) *** Kıyame Suresi
Kıyamet gününe yemin ederim (günahlarından ötürü kendini) kınayan nefse de -yemin ederim ki (dirilip hesaba çekileceksiniz). O kıyamet günü ne zaman? diye sorar. Gözler kamaştığı, ay karanlığa gömüldüğü, güneş ve ay bir araya getirildiği zaman o gün insan 'kaçış nereye' diyecektir. (Kıyame, 1-10) *** Karia Suresi
Vuran, çarpan, yürekleri hoplatan büyük haber, felaket. Nedir bu felaket, vuran çarpan felaket. Bu felaketin ne olduğunu sen ne bileceksin! O gün insanlar her biri bir tarafa uçuşan küçük kelebekler gibi olacaktır. Dağlar da atılmış renkli yünler gibi olacaktır. (Karia, 1-5)