İstanbul'da, çok az tiyatro var. Bu yüzden iyi oyunlara kolay kolay yer bulunamıyor. Önceden organize olup biletinizi alacaksınız. Biz bir grup arkadaş, zaman zaman tiyatroya gidiyoruz. Son olarak Oyun Atölyesi'nde Hırçın Kız'ı seyrettim. Shakespeare'in bir komedisi. Şimdi moda; eser klasik bile olsa, sahnelendiği ortam ve ülkeye uygun farklı bir yorum getiriliyor. Buna söyleyecek sözümüz yok. Çünkü bu şekilde, seyirci ile oyuncu arasında daha kolay bağ kurulabiliyor. Shakespeare, evlilik ortamında kadınların ezildiği mesajını vermek istemiş. 16'ncı asırdan bugüne çok şey değişti ama erkeklerin egemenliği özellikle bizim gibi ülkelerde ve bazı alanlarda bütün şiddetiyle sürüyor. Üstelik kotaya karşı çıkan AK Partili kadınlar örneğinde gördüğümüz gibi, zaman zaman bizzat kadınlar, erkeklerin argümanlarına destek oluyor.
Hırçın Kız bu sebebten dolayı güncelliğini hiç kaybetmemiş. Birçoğunu dizilerden tanıdığımız sanatçılar başarılı; oyun da renkli ve hareketli. Yalnız en sonunda, erkek tahakkümünün bir sembolü olarak, Hırçın Kız'ın kafasını çarşaf benzeri bir örtü ile kapatmaya gerek yoktu. Çok tartışılan bir konuda, kesin hüküm mahiyetinde bir siyasi mesaj vermek benim gibi düşünenler açısından rahatsız edici.