Bodrum'un son demleri artık. Bayram sonrası hava güzel ama, etraf tenha. Şimdiden sonbahar hüznü çökmüş toprağa. Mavi yaseminler yorgun, begonvilyalar solgun.
Birkaç dost, bir arada sohbet ediyoruz. Lâf lâfı açıyor, söz siyasete geliyor. Kimilerini, ülkeye neredeyse hâkim olan "tek seslilik" ürkütüyor. "Abartma" diyorum. "Eleştiren gene eleştiriyor..." Belli ki inandırıcı bulmuyor bu tespitimi. Bu yüzden, okuduğu kitaplardan, rekabetin faydasını anlatıyor: "Elektrik süpürgesi ilk icat edildiğinde, 200 dolarlık fiyat herkese çok yüksek gelmiş. Bunun üzerine aynı firma, 300 dolardan farklı bir markayı piyasaya sürmüş. Halk kıyas etme imkânına kavuşmuş, ucuz bulduğunu almış. Ama tek marka olsaydı, değer biçmekte zorlanacaktı." Bir başka hikâye: "Yeni evli çift, balayına gitmek için Roma ve Paris arasında tereddüde düşüyor. Şartlar aynı; ödeyecekleri para, kalacakları otelin sunduğu imkânlar birbirine denk. Paris'e gitmek isteyen gelin bir cinlik yapıyor. Paris'te çok pahalı bir otel bulup, gidecekleri otelin fiyatının ne kadar uygun olduğunu gösteriyor eşine. Mukayese, tercihi kolaylaştırıyor. Genç çift balayı için Paris'e gidiyor."

***

Ve kıssadan hisse: Her düşünce tezadıyla değer kazanır. Ancak madalyonun iki yüzünü görürsek doğruya ulaşabiliriz. Ben şahsen, karşıt fikirlerle inançlarımı test etmekten hoşlanırım. Çünkü haklı olup olmadığını bilmenin yolunu mukayese açar. Namık Kemal'in dediği gibi "Müsademe-i efkârdan bârika-i hakikat doğar."