İki sektör var ki cari açığa ilaç gibi gelir. İhracatın 100 $'ı için 65 $ ithalat yapmak zorundaki Türkiye'de bu iki sanayi, kazandığı dolar için neredeyse 1 cent dahi ödemez. Bunlardan biri bacasız sanayi dediğimiz turizm, öteki de yazılım sektörüdür.
Yazılım sektörüne "mekânsız" önermesini getiriyorum. Zira bunu yapmak için bin dolarlık cihaz ve dilediğin yerde üretim yapabilecek şekilde tasarlanmış "beyine" ihtiyacın vardır. Bu beyin(ler)i bir yerlere, misal teknoparklara yerleştirerek çalışma şartlarını iyileştirmek, mümkün. Yapıldı da.
Ancak şimdi sorun, teknoparkların dolması ve buralardaki kiraların Bağdat Caddesi'ndeki lüks mağazayı geçmesidir. Yazılım Sanayicileri Derneği Başkanı Doğan Ufuk Güneş, 3 yıl peşin isteyenler olduğuna dikkat çekiyor "400- 500 bin dolar kira ister hale geldiler" diyor.
Zaten teknoparklar dolduğundan hükümet, yerinde bir kararla "Yerinde AR-GE Yasası" çıkardı. Amaç, teknoparka verilen teşvikleri buraların da dışına taşırmak. Ancak bir şart koştu "en az 50 AR-GE elemanı çalıştırmak" gibi... Söz konusu diğer endüstriler olduğunda, kendine göre mantığı olan bir şart. Fakat söz konusu yazılım ise durum değişiyor. Şöyle ki:
Bizdeki yazılımcılar, genelde genç, kafasında fikirleri, kucağında laptopu ve her yerde sabahlayabilen insanlar... Bunlara teknoparkta yer bulamıyoruz, 50 kişilik şirketlerde istihdam edemiyoruz diye "yok değiller" ve üretiyorlar. Öyle ki bu sayede cari açığa ilaç, bilişim sektörüne net katma değer katıyorlar.
Yazılımı Türkiye için elzem gören vizyoner bakanların, bu mekânsız sanayi teşviki için getirdiği "50 personel" şartını gözden geçirmesini öneriyorum. 5 kişi bir araya gelip, mekânsız fabrika kurabiliyor zira.