Yeri geldikçe vurguladığım bir konu var: "Futbol çok ilginç bir oyun. Cazibesi de burada yatıyor." Dün Antwerp'de kimsenin tahmin edemeyeceği bir ilk yarı izledik. Fenerbahçe üst üste attığı 2 erken golle moral kazandı. Antwerp de oyun disiplininden koptu. Üçüncü golden sonra Fenerbahçeli futbolcular iyice hırslandılar rakip de ne yapacağını şaşırmış durumdaydı. Üç gol de birbirinden güzeldi. İlk yarı rahatlıkla 5-0 gibi inanılmaz bir skorla bitebilirdi. Devre arasında Antwerpli futbolcular 'Ne oluyoruz?' diye kendilerine sormuşlardır. Beklediğim gibi ikinci yarıya oyunu domine etmeye başladılar. Fenerbahçe'de skorun rahatlığıyla takım halinde topun arkasına geçip sağlam bir savunma kurgusu uygulayıp kontra atakları düşünüyordu ama takım tertibi kontra atağa uygun bir forvet yapısına sahip değildi. Kulübede bir tek Rossi vardı. O oyuna girdi iki kere kaleciyle karşı karşıya kaldı ama güçsüzlükten değerlendiremedi. Sonuçta Fenerbahçe deplasmanda kazanarak gruptaki şansını devam ettirdi ama bu maç ölçü alınıp her şey tozpembe oldu demek en büyük yanılgı olur. Günümüz futbolunun istediği önemli ilkeleri yok sayarsanız o zaman istikrarlı sonuçlar alamazsınız. Pereira, yapıya uymayan 3'lü defansta ısrar ediyor. Bunun yanında bugüne kadar hiçbir takımda, görmediğim bir tablo var. İleri uçta 3 oyuncu sürekli değişiyor, üstelikte çoğu zaman üçü birden. O zaman nasıl uyumlu bir düzen oturur? Berisha güzel bir gol attı, ilk defa hareketli ve faydalıydı. İyi bir kumaş olan ve dün de beğendiğim Meyer bugüne kadar niye ortada yoktu…