Türkiye, Bölgesel Lider olma arzusunda.
Halk ağzıyla söylersek, "Buralarda raconu ben keserim" demek istiyor. Peki, o halde Amerikalıların tabiriyle bir "check-list" yaparak, duruma bakalım. Varlar Listesi:
Liderlik: Bu konuda şu anda bir sorun yok. Lider Başbakan Erdoğan...
Siyasi İdeoloji: Müslümanların çoğunlukta olduğu bir bölgeye Kemalizm ile hitap etmek mümkün değil. Başbakan dışarıda da iş yapabilecek, Türkİslam karışımı bir ideoloji geliştirmeye çalışıyor.
Ekonomi: En önemli konulardan biri ticaret. Mal alıp satmak ve doğrudan yatırımlar ilişkileri güçlendirir. Bölgeyle ekonomik bağlar güçleniyor.
Eğitim: Olayın eğitim boyutunda Gülen Okulları var. Okullar aynı zamanda ticaret bağlarının oluşturulduğu merkezler halinde.
Ulaşım: Sivil ulaşımda temel bir sorun gözükmüyor. Türk Hava Yolları gayet iyi çalışıyor.
Küresel Kent: Globalleşmede çeşitli bölgeleri dünyanın bütününe bağlayan düğüm kentler vardır. İstanbul böyle bir kent ve etkisi giderek artıyor.
Yoklar Listesi:
Askeriye: TSK, Soğuk Savaş dönemindeki, "NATO yetişene kadar Sovyet saldırısını yavaşlatma" görevine uygun eski teşkilatlanmayı sürdürüyor.
"Türk Ordusu eşittir Kara Kuvvetleri" düşüncesini toptan değiştirmek şart. Deniz Kuvvetleri'ni ve bilhassa Hava Kuvvetleri'ni güçlendirip yeniden organize etmeden bölgesel lider olunamaz.
İç Barış: Kürt-PKK sorununu halledememiş yani iç barışını sağlayamamış bir Türkiye, bölgesel liderliğe soyunduğu an, kasıklarının arasına tekmeyi yiyor.
Demokrasi: Güçlü ekonomi ve askeriye yetmez. Öteki halkların gıpta ettiği, "Ah ben de orada yaşasam" dediği bir ülke olmak gerekir. Bunun çağımızdaki karşılığı da, demokrasi, hukukun üstünlüğü ve insan hakları alanında ileri gitmektir.
Kurumlaşma: Dışişleri Bakanlığı ve MİT henüz yetersiz. "Artık yurtdışına ağırlık vereceğiz" diyen Hakan Fidan, bundan sadece iki buçuk yıl önce MİT'in başına geçti... Halbuki bu işler on yıllar alır. 2011 verilerine göre 6 bine yakın çalışanı olan MİT'in dış ülkelerdeki eleman sayısı 200 (iki yüz!).
İncelemeler, Dışişleri Bakanlığı'nın Ortadoğu teşkilatlanmasının çok yetersiz olduğunu gösteriyor. 25 Arap ülkesinde temsilciliğimiz var. Bunlarda çalışan Arapça bilen eleman sayısı sadece 6 (altı)!
Bölgesel liderlik insanı heyecanlandıran bir vizyon... Ama daha çok çalışmak gerekiyor.
