Palavrayı kenara koyma vakti

Geçen hafta içinde Türkiye'nin açtığı koridor sayesinde Barzani'nin peşmergelerinden ve Özgür Suriye Ordusundan iki küçük grup silahlarıyla birlikte Kobani'ye girdi. Oysa PKK/PYD çizgisi ve Türkiye'deki sol cenah haftalardır farklı bir mizansen anlatmaktaydılar. Buna göre Barzani Musul'un işgali sırasında IŞİD'e yardım etmişti ve ÖSO ise zaten organik olarak IŞİD ile aynı şeydi. Şimdi bu iki aktörün de IŞİD ile savaşmak üzere PYD'ye destek çıkması açıklamaya muhtaç. Ama ne Kürt medyasında ne de solcu kalemlerin köşelerinde bu 'garipliği' açıklama çabası yok. Üstelik Irak Kürdistanı ne kadar savaşçı lazımsa gönderebileceğini deklare etti. ÖSO ise kabaca bir askeri alay, yani 1300 kişi göndermeyi teklif etti. Ama PYD bunu kabul etmedi… Günlerdir 'yalnız kaldık' çığlığı atanlar yardımı görünce geri adım attılar.

Bunun nedenini herkes biliyor. PKK/PYD'nin amacı Rojava bölgesini tek başına elinde tutmak, masaya o toprağın tek sahibi olarak oturmak. Bu nedenle etrafta 'yabancı' asker görmek istemiyor. Türkiye hükumeti ile olan görüşmelerde de Türkiye'nin müdahalesine bu nedenle karşı çıktılar. Ardından Türkiye'nin IŞİD'e destek verdiği propagandasını yayarak hükumeti sıkıştırmak istediler. Ama şimdi bir gariplik daha var: IŞİD'in yanında durduğu söylenen Türkiye peşmerge ve ÖSO askerlerine koridor açıyor. Bunu dayandırdığı meşruiyet zemini ise bir süre önce parlamentoda çıkartılan tezkere. Oysa PKK'nin sivil kanadı HDP bu tezkereye 'hayır' demişti…

İroniler burada da bitmiyor. Peşmergeler açılan koridordan Kobani'ye ilerlerken, aralarında HDP'nin üyeleri de bulunan bir Kürt heyeti tarafından karşılandılar. Halk yol boyunca Kürt askerleri selamladı. Bu olay Türkiye'nin medyasında gayet normal karşılanırken, Kürt siyasi hareketine yakın olan medya organları tarafından hiç görülmedi. PYD'nin peşmergelerin gelişinden rahatsız olduğu açık. Onların Türkiye'nin açtığı koridordan geliyor olmaları ise daha da 'istenmeyen' bir durum. Çünkü muhtemel bir barış anında Rojava'nın çoğulcu bir yönetime doğru evrilme ihtimalini yükseltiyor.

Son dönemde şişirilen palavraları bir kenara koyarsak mesele basitçe şu: AKP hükumeti Suriye ve Irak'ın çoğulcu bir yapı içinde ve toplumun iç dinamiği ile yeniden inşa edilmesini istiyor. Bunu destekleyen her adımı atmaya hazır. Herhangi bir gücün belirli bir toprak parçasına el koyup, orayı olabildiğince homojen hale getirip, sonra da adına 'demokratik' denen bir ideolojik yönetim kurmasına karşı. Bunun anlamı Rojava'nın PYD'nin kontrolünden çıkması, onu da içine alan daha geniş ve çoğulcu bir yönetime kavuşmasıdır. AKP aynı şeyi Türkiye'nin Güneydoğu'su için de istiyor. Siyaset yelpazesinin genişlemesinden, Kürtler arasında farklı görüşlerin serbestçe siyasallaşmasından, demokratik bir rekabet çerçevesinin oluşmasından ve bu koşullar altında yerel yönetimlerin güçlendirilmesinden yana.

PKK/PYD ise bundan ürküyor. Elindeki gücü hemen meşrulaştırarak bir 'kaynak' haline getirmek, kurulacak pazarlık masalarına böyle oturmak istiyor. Dolayısıyla Esad ile uyumlu çalışıyor, IŞİD'in başkalarına yönelik katliamlarına itiraz etmiyor, peşmerge ve ÖSO yardımından hoşlanmıyor ve kendi başarısızlığının bedelini de Türkiye'ye yıkmak istiyor.
Bu durumun mizahi bir sonucu, geçen hafta bir Kürt aydınının Türkiye'nin 'laik ve ilerici' kesimine darbe yapma çağrısıydı. Başarısızlık ve siyasetsizlik Kürtlerin bir bölümünün yeniden şiddetten medet ummasına ve meşruiyet zaafına neden oluyor. Bu kadar sağduyu eksikliği herhalde ancak psikoloji ile açıklanabilir.