İstanbul'da birinci sınıf bir Monet sergisi bulunması hem şehir hem de sanat adına çok güzel bir şey!
Fakat medyada bu serginin ele alınış biçimi giderek itici bir özellik almaya başlıyor, onu da söyleyeyim.
"Gittiniz mi, gördünüz mü, hadisenize, hâlâ görmediniz mi, ne ayıp!" tavrını falan geçtim... Dün CNNT ürk'te gördüğüm röportajdaki gibi...
"Aman da yurdumuzun çocukları para toplayıp Anadolu'nun dört bir yanından geliyor, Monet tabloları görüyor, çok mutlu oluyor" haberleri tam bir felaket!
Kendi insanına karşı nasıl kolonyalist bir bakıştır bu! Sunucunun çocuklara neredeyse müşfik bir acıma duygusuyla yaklaştığını görseydiniz, Louvre'da görevli bir Fransız sanırdınız!