Üçüncü hazırlık maçında iyi oynamasalar bile işlerini ve rakibini ciddiye alan bir Fenerbahçe seyrettik. Köln karşısında yaşanan beşlik hezimet sonrasında, Aykut Kocaman'ın çıkışıyla birlikte takım içinde başlayan "isyan" furyası, kadrodaki tüm oyunculara ilk emir olarak "koşmayı" hedefletmiş.
70 dakika sallanan, birkaç cılız şut dışında rakibe karşı etkili olamayan, göbekten ve özellikle sol kanattan önemli gedikler veren Fenerbahçe'nin, tekrar ne olduğunu anlaması için golü bulması yetti. Dikine ve paslı oynama gerekliliğini yerine getirecek aklı üretmemiş gözüktüler. Topu istemek için boşa kaçan oyuncu sayısı çok azdı. Boşa kaçanlara da top atmamakta ısrar eden oyuncu sayısındaki fazlalık da dikkat çekiciydi. Tempolu oyunun gereği olan, tempolu oyuncuların olmamasıyla, Aykut Kocaman'ın agresif takım vaadi kısa sürede gerçekleşecek gibi gözükmüyor. Hele ayaklarına top geldiğinde 10 metre bile kat etmeyi beceremeyen iki ön liberoyla, rakip sahaya nasıl hızlı geçecekler, bilemiyorum.

KOCAMAN'IN KAST ETTİKLERİ
Bir Kazım değişikliği, oyuncu eksilten, sıfıra oynayan ve çabuk pas yapmayı becerebilen bir yetenek esintisiyle skor birden bire değiştirebiliyorsa, bu sayı arttığı anda, istenenlerin gerçekleşme şansı da yükselecek.Fenerbahçe'nin takım olarak önceliği bu olmalı. Aykut Kocaman, "Zihinsel çalışmadan" bahsederken de, "Daha az çalışayım, daha az koşayım, 1-0 kazanayım" diye düşünen oyunculardan vazgeçmeyi kast ediyor.
Sanırım, İstanbul'a dönüldüğünde ciddi bir planlama daha yapacaklar, muhtemelen kadrodaki bazı isimler ile yollarını ayıracaklar.
Bu galibiyet, neşesi gittikçe azalan hazırlık sürecinin yüzünü güldürecek iyi bir fırsat oldu. Galatasaray karşılaşması öncesinde en azından özgüvenine kavuşmuş ve kim olduklarını hatırlama fırsatını bulmuş bir kadro oldular. Garip ama, hazırlık karşılaşmalarının bile krizin eşiğine davetiye çıkardığı bir süreçte, bu galibiyetin aslında çok anlamlı olduğunu yazmak zorunda kalıyoruz. Aykut Kocaman'ın içerisinde bulunduğu ortamda işi gerçekten de çok zor.