Bir hafta önceki 'sorumsuz' maçtan hiçbir iz taşımadan başladı Fenerbahçe karşılaşmaya... Sanki tüm yanlışlarını bilerek, hatalarını anlayarak, ne yapmaları gerektiğinin farkına vararak, takım olarak bir güç gösterisine kalkmışlardı.
Daha ilk dakika dolmadan Alex maçı bitirdi aslında. Kaptan, Emre Belözoğlu'nun yokluğunda, kolundaki bandın sadece takılmak için değil, taşın altına el sokmak için de olduğunun farkındaydı. Gelmiş-geçmiş en önemli yabancı oyuncu olduğunu belgelercesine tarihe ismini kazıdı.
İlk attığı gol ile üç bininci imzanın sahibiydi. İkinci golü kendisi için tartışmaları bitiren, 100. 'net' sayısı oldu. Üç yaptığında İngilizler'in 'hat-trick' deyimine gerçek anlamını katıyordu. Biz, 90 dakika içindeki üç gole 'hattrick' deriz, İngilizler ise üst üste atılanlara...
Gökhan Gönül geceye yine imzasını atıyordu. Her bindirmesi ile tehlike yarattı. Bir hücum takımının en etkili oyuncularının forvetler değil, aslında bekler olduğunu gösteriyordu. Üstelik yıllardır Fenerbahçe için gerçek böyle. Ümit Özat, Roberto Carlos ile birlikte takım karakterinin en önemli figürlerinden biridir Gökhan Gönül.
Gökay seçimi umarım çaresizlikten değildir. Genç futbolcuları cesaretle oynatmak, sahada saklanma meraklılarının karşısına, tekmeye kafa uzatan kendi çocuklarıyla doğru örnekler yaratma düşüncesi güne değil, sezona yatırımdır.
İkinci yarıda, değişikliklere kadar, yine Fenerbahçe'nin esir ve sinmiş oynamasının altı çizilmeli. Üç farklı skorun rahatlığı bir mazerettir. Ama boş vermişliğin cezasının kesilmesinin çok çabuk olması, peşinden paniği getirdi. Hep bahsettiğimiz lideri saha içinden yine çıkartamadılar. Etrafına bağırıp çağıracak, kızıp uyaracak Emre Belözoğlu'nu bir türlü yaratamıyor bu takım.
BARCELONA ESİNTİSİ
Alex'i gol krallığına oturtup, Fenerbahçe'yi ligin en golcü takımı yapan kaliteyi bize getiren bir maçtı. Artık her rakibi Fenerbahçe'ye önlem alarak oynamak zorunda. Alex'i günün adamı yapan ayrıntı, tüm defans oyuncularının gözünü ve dikkatini üzerine çeken Niang idi. Fenerbahçe'nin dördüncü ve beşinci golündeki Niang-Semih işbirliği, Barcelona'nın ceza alanı varyasyonlarını hatırlatıyordu.
Güzel şeylerin çok olduğu, eleştirileceklerin de kolayca düzeltilebileceği bir görüntü yarattı Fenerbahçe. Gerçek oyuncu olmasının en önemli nedeni de budur zaten.
