Taksim-Beyoğlu tartışmaları sürüyor. Beyoğlu için yazan okurum Ayşe Kalkan Yolaç, bana Ağa Restoran'ı hatırlatıyor. Demirören'in AVM'si için yıkılıp kayıplara karışan ünlü lezzet mekanını. Ayrıca son bir haber, 60 yıllık Muammer Karaca Tiyatrosu'nun başında da tehlike çanlarının çaldığını gösteriyor. Salonu yıllardır kullanan Dostlar Tiyatrosu'na, namıdiğer Genco Erkal'a bu yıl salon verilmemiş. Orasını da yıkıp otel yapacaklardı, ama altında eski Fransız mahzeni mi ne varmış, kurul izin vermemiş. Bunu bana bizzat Ahmet Misbah Demircan söylemiş ve o konuda güvence vermişti. Anlaşılan rantçılar işin peşini bırakmamış! Tüm bu kıyım içinde beni en üzen şeylerden biri, üst üste gelen bu olayların benim (ve sanırım kentin akıbetiyle ilgili daha birçok kişi ve kurumun) övgü haklarını elinden alması. Anlatayım: İstanbul'da çok güzel şeyler de yapılıyor: korumacılık adına... Örneğin sadece Beşiktaş'ta Sinan Paşa Camisi onarılıyor, Barbaros Türbesi elden geçiyor, Yahya Kemal Parkı'nın hemen başındaki koca ahşap binada da restorasyon başladı. Aynı biçimde, Tophane'de onarımı biten Kılıç Ali Paşa Camisi ve hamamı açıldı. Sıra Nusretiye'ye geldi. Keza Tophane binasının hemen altında ve berisinde yeniden yapımı tasarlanan (ve caddeye koskocaman restitüsyon projeleri asılan) eski binalar da beni çok heyecanlandırıyor. Ama bunları yazıp övmeye ne istek kalıyor, ne de vakit. Çünkü Taksim Kışla Projesi ve Beyoğlu kültür kırımı, tüm aktüaliteyi işgal ediyor. Yahu, şu yanlış işlerden vazgeçin de, bizler yaptığınız iyi işleri övebilelim. Sesimiz gür çıkar, merak etmeyin!